Δεν ξέρω αν είναι στραβό το κλίμα ή στραβά αρμενίζουμε ….
Εκεί που είπαμε ότι επιτέλους η Δημοτική Αρχή μετά από εφτά χρόνια ουσιαστικής απραξίας και ένα πριν παραδώσει τα κλειδιά της πόλης στους επόμενους, επιχειρεί μια ορθή πολιτική παρέμβαση που αφορά τις ήπιες μορφές μετακίνησης και το ποδήλατο, ερχόμαστε πάλη να αναπαράγουμε ένα θέατρο του παραλόγου…
που δεν είναι άλλο από το υπόγειο Parking στην πλατεία ελευθερίας.
Είναι προφανές ότι το θέμα της στάθμευσης στο κέντρο της πόλης αποτελεί ένα ζήτημα που μας απασχολεί όλους. Δεν νομίζω ότι προσφέρει και πολλά μια τεχνοκρατική ανάλυση των χαρακτηριστικών ανάλογων παρεμβάσεων και των προϋποθέσεων που πρέπει να συντρέχουν για την υλοποίηση τους. Αυτά μάλλον είναι ζητήματα που πρέπει να απασχολούν τους τεχνοκράτες και όχι τους πολίτες…
Ο μέσος πολίτης της πόλης όμως, πως αντιλαμβάνεται το πρόβλημα;
Και για να πάμε και ένα βήμα πιο πέρα το συλλογισμό. Υπάρχει τελικά θέμα και ποιες είναι οι ενδεδειγμένες λύσεις;
Με απλά λόγια, όταν θες πραγματικά να λύσεις ένα πρόβλημα δεν βλέπεις τα αποτελέσματα που παράγει αλλά κυρίως επιχειρείς να σκιαγραφήσεις τα αίτια που το προκαλούν. Είναι η θεμελιώσεις σχέση μεταξύ αίτιου και αιτιατού, η για το αποτυπώσουμε πιο γλαφυρά περιλαμβάνει το αίνιγμα της κότας και του αυγού. Τι προέκυψε πρώτο και τι προκαλεί το δεύτερο;
Στην προκειμένη περίπτωση η προφανής απλοϊκή προσέγγιση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ανάγκη για χώρους στάθμευσης στο κέντρο της πόλης και άρα τι κάνουμε; Προσφέρουμε καινούριους!!! Σοφά λόγια …
Εκ πρώτης όψεως η αλληλουχία αυτών των παραδοχών φαντάζει λογική. Είναι όμως;
Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος ιδιαίτερες γνώσεις κυκλοφοριακής τεχνικής για να καταλάβει ότι σε όλες τις παρεμβάσεις υπάρχει μια θεμελιώδεις σχέση μεταξύ κόστους και οφέλους που τελικά ορίζει και την σκοπιμότητα υλοποίησης ενός έργου, όπως στην προκειμένη περίπτωση. Επίσης, σε μια πόλη όπου ο μισός πληθυσμός και ίσως παραπάνω κατοικεί σε μια ακτίνα που δεν ξεπερνά τα 1000 μέτρα από το κέντρο, πόσο σκόπιμο είναι να μετακινείται με το αυτοκίνητο και κυρίως πόσο ρεαλιστικό είναι να πληρώνει για στάθμευση πάνω από 5€ την ώρα σε ένα υπόγειο χώρο;
Αυτά τα δυο κυρίαρχα χαρακτηριστικά, οδηγούν νομοτελειακά σε ένα συμπέρασμα που δεν είναι ορατό με τη πρώτη ματιά και απαντάει ακριβώς στο κυρίαρχο ερώτημα. Είναι εφικτή η δημιουργία υπόγειου χώρου στάθμευσης στο κέντρο της πόλης;
Προφανώς ΟΧΙ ….
Αυτή η άποψη, όσο ακραία και να φαντάζει σε ορισμένους, αποτελεί τη μοναδική πρακτική και πραγματική προσέγγιση του ζητήματος. Αν η δημοτική αρχή είχε τη πρόνοια να ρωτήσει ένα σχετικό τεχνοκράτη για το συγκεκριμένο έργο, την ίδια απάντηση θα έπαιρνε χωρίς καμία αναστολή και κυρίως χωρίς καν να χρειάζεται να πραγματοποιηθούν μια σειρά από ιδιαίτερα σύνθετες και περίπλοκες μελέτες και έρευνες που είναι αναγκαίες για την υλοποίηση ενός αναλόγου εγχειρήματος.
Αλλά πραγματικά αρχίζω να πιστεύω ότι έχει χαθεί δια παντός η κοινή λογική από τη δημοτική αρχή. Αντί να προσπαθεί να υλοποιήσει τα αυτονόητα, υιοθετεί κάποιες παρεμβάσεις που δεν έχουν καμία μα καμία πρακτική ωφελιμότητα για την πόλη και μηδενικές πιθανότητες, τελικά να γίνουν πράξη.
Μιας και αναφέραμε τα αυτονόητα, είναι σκόπιμο να ειπωθεί δημοσίως ένα συμπέρασμα που προέκυψε από μια πανελλήνια έρευνα σχετικά με την ποιότητα ζωής των πόλεων που παρουσιάστηκε σε πρόσφατο συνέδριο πολεοδομίας και είναι το εξής:
«στο ερώτημα της επάρκειας των χώρων πρασίνου και των ελεύθερων χώρων, … η έρευνα έδειξε ότι οι πέντε χειρότερες πόλεις είναι η Λαμία, η Αλεξανδρούπολη, το Ρέθυμνο, το Κιλκίς και η Κοζάνη».
Σε μια ακόμα ποιοτική μελέτη για τα χαρακτηριστικά της ποιότητας των ελεύθερων χώρων και την εν γένει ποιότητα ζωής των ελληνικών πόλεων, ήμαστε στη τελευταία πεντάδα.
Σίγουρα υπάρχουν και χειρότερα, αλλά αυτή είναι η προσδοκία μας;
Πορτοκαλίδης Κων/νος
