Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008

ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΚΥΔΕΠ: ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ Αλεξανδρούπολη 8-02-08
Γιάννης Λασκαράκης

Προς το Νομάρχη Έβρου
Κοιν: Δήμαρχο Αλεξανδρούπολης
Κούρτη Χρήστο
Λαμπάκη Βαγγέλη
Δευτεραίο Σάββα
Επικεφαλής δημοτικών παρατάξεων


Κύριε Νομάρχα,

Είναι γνωστό ότι μετά την απόφαση του ΟΛΑ για την απομάκρυνση της «λαϊκής αγοράς» από τον χώρο που λειτουργεί σήμερα, υπάρχει ανάγκη της μεταφοράς της σε χώρο κατάλληλο ο οποίος να έχει προοπτική και για μόνιμη και στεγασμένη λύση , σύμφωνα με τις προδιαγραφές της δημοτικής αγοράς μιας σύγχρονης τουριστικής πόλης, κόμβου συγκοινωνιακού και κέντρου διακρατικών συνεργασιών.
Από την εποχή του Δημάρχου Τάσου Σουλακάκη σαν τέτοιος χώρος είχε προβλεφθεί και νομοθετηθεί με το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του 1989 ο χώρος των παλιών αποθηκών της ΚΥΔΕΠ, ανατολικά της οδού Σουνίου, εκτάσεως 23 στρεμμάτων περίπου.
Αυτή η πρόβλεψη θα μπορούσε να είναι σήμερα σωτήρια για την λειτουργία τη λαϊκής αγοράς με τον καλύτερο δυνατό και μόνιμο τρόπο . Θα μπορούσε μάλιστα εκεί να μεταφερθεί και η ψαραγορά.
Στο σημείο εκείνο καταλήγει ο περιφερειακός της Αλεξανδρούπολης, είναι κοντά στο τραίνο, στα αστικά, στο λιμάνι, στη νέα αγορά που δημιουργείται στην περιοχή του Μύλου του Μασούρα. Είναι κοντά στο κέντρο της πόλης και υπάρχουν και άλλες εξυπηρετήσεις και κυρίως δεν δημιουργείται κανένα πρόβλημα στο κυκλοφοριακό. Στην περιοχή θα μπορούσαν μάλιστα να δεσμευθούν και χώροι στάθμευσης με το νέο ΓΠΣ και σε συνεργασία με τον ΟΣΕ.
Δυστυχώς με την τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου που πραγματοποιήθηκε ΜΟΝΟ στο σημείο εκείνο , με την απόφαση-εισήγηση του δημοτικού συμβουλίου 287/2004 και την απόφαση του Νομάρχη Έβρου Ι-3469/9-12-04 , ο χώρος, στην ουσία, αποχαρακτηρίστηκε από «δημοτική αγορά» και μετατράπηκε σε οικοδομήσιμη έκταση , υπέρ της ιδιοκτήτριας Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών.

Η απόφαση 287/2004 του Δημοτικού Συμβουλίου Αλεξανδρούπολης , με την οποία άνοιξε ο δρόμος για την τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου της περιοχής των αποθηκών της ΚΥΔΕΠ, αναφέρει χαρακτηριστικά τέσσερις λόγους για τους οποίους προτείνεται η τροποποίηση:

Υπάρχει ασυμφωνία της υφιστάμενης κατάστασης (ασφαλτοστρωμένη οδός με κράσπεδα και υπόγεια δίκτυα), με το ρυμοτομικό σχέδιο 1989
Τα οικόπεδα με πρόσωπο στην υφισταμένη ασφαλτοστρωμ,ένη οδό (αποθήκες της Ε.Γ.Σ.- οικόπεδο ΟΣΕ) , ενώ έχουν πρόσβαση από το διαμορφωμένο ασφαλτόδρομο, είναι στην ουσία «τυφλά», αφού ο δρόμος αυτός δεν υπάρχει στα διαγράμματα του ρυμοτομικού σχεδίου 1989. Με την τροποποίηση επομένως θα υπάρχει συμφωνία μεταξύ της υφιστάμενης κατάστασης και του ρυμοτομικού σχεδίου, ενώ τα προηγουμένως αναφερθέντα οικόπεδα αποκτούν πρόσωπο, με αποτέλεσμα να δύνανται να αξιοποιηθούν πολεοδομικά . Επί πλέον με αυτό τον τρόπο έγινε άρση της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης των εκτάσεων υπέρ του Δήμου.
Με την τροποποίηση του Γ.Π.Σ. του 1989 που έγινε με την αναθεώρησή του το 1999, η χρήση γης μετατράπηκε σε «κεντρικές λειτουργίες», αντί για «δημοτική αγορά» που αναφέρεται στο ρυμοτομικό του 1989. Με την τροποποίηση στο Ο.Τ. 703 δίδεται η χρήση «κεντρικές λειτουργίες» και αίρεται η ασυμφωνία του Ρυμοτομικού Σχεδίου με το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του 1999.
Δημιουργούνται περισσότεροι κοινόχρηστοι χώροι

Οι λόγοι αυτοί όμως δεν ευσταθούν , όπως μπορούν να σας διαβεβαιώσουν οι επιστήμονες της Πολεοδομικής Υπηρεσίας της Νομαρχίας και συνιστούν λόγους ακύρωσης της πράξης , διότι:

Ο πρώτος λόγος υπάρχει μόνο για να εξυπηρετήσει το δεύτερο, δηλαδή να δώσει «πρόσωπο» και «πολεοδομική αξιοποίηση» στα οικόπεδα της ΕΑΣ και του ΟΣΕ. Άρα δεν είναι ουσιαστικός.
Σύμφωνα με την πολεοδομική νομοθεσία «κάθε τροποποίηση εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου πρέπει να κατευθύνεται από πολεοδομικά κριτήρια και να αποβλέπει στη θεραπεία πολεοδομικών αναγκών τις οποίες εμφανίζει η οικιστική ανάπτυξη και η διαμόρφωση της πόλης στην εξέλιξή της». Τα ιδιωτικά δίκαια και συμφέροντα δεν μπορούν να αποτελέσουν αποτελεσματικό έρεισμα της ρυμοτομικής διαρρύθμισης και λαμβάνονται υπόψη μόνο επικουρικά (Σ.τ.Ε. 2670/1988, 3248/1991 κ.ά.) Στην περίπτωσή μας τα ιδιωτικά συμφέροντα της Ένωσης ήταν το κυρίως έρεισμα της τροποποίησης , όπως «ομολογείται» στην απόφαση του Δ.Σ.
Δεν υπάρχει ασυμφωνία μεταξύ Ρυμοτομικού 1989 και Γ.Π.Σ. του 1999, διότι στις «κεντρικές λειτουργίες» συμπεριλαμβάνεται και η δημοτική αγορά. Δεν υπήρχε λοιπόν λόγος να γίνει η τροποποίηση του ρυμοτομικού. Επί πλέον ο ορισμός «κεντρικές λειτουργίες» σε τροποποίηση ρυμοτομικού είναι εκτός προδιαγραφών , δεν προβλέπεται και δεν εγκρίνεται με τη συγκεκριμένη διαδικασία. . Στα Ρυμοτομικά Σχέδια εξειδικεύονται οι γενικές χρήσεις γης σε ειδικές χρήσεις και ΜΟΝΟ.
Με την τροποποίηση απαγορεύεται η μείωση ή η κατάργηση κοινόχρηστων και κοινωφελών χώρων, παρά μόνο η αναδιάταξή τους (Σ.τ.Ε. 6472/1995 κ.ά.)
Η απόφαση του Δ.Σ. «μιλάει» για τους κοινόχρηστους χώρους όχι όμως και για τους κοινωφελείς . Η τροποποίηση όχι μόνο μειώνει , αλλά και καταργεί κοινωφελή λειτουργία της «δημοτικής αγοράς» , δίχως να την μεταφέρει ούτε να προτείνει άλλο χώρο.

Δυστυχώς τα περιθώρια υποβολής ένστασης για την ακύρωση της τροποποίησης αυτής είναι περιορισμένα, λόγω των προθεσμιών που έχουν παρέλθει από την ημέρα της δημοσίευσης της απόφασης του Νομάρχη (Ιανουάριος 2005).
Υπάρχουν όμως δύο άλλες εναλλακτικές λύσεις:
1. Να ανασταλεί από τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ η έκδοση οικοδομικών αδειών στην εν λόγω περιοχή, εν όψει της σύνταξης του νέου Γ.Π.Σ., σύμφωνα με το άρθρο 4 του νόμου 1337/83 στο οποίο αναφέρεται : «Μετά την κίνηση της διαδικασίας σύνταξης της μελέτης του γενικού πολεοδομικού σχεδίου, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, με απόφασή του, μπορεί να αναστείλει τη χορήγηση αδειών οικοδομής και τις οικοδομικές εργασίες στην περιοχή ή σε τμήματά της … κλπ»
2. Να ανακληθεί η διοικητική πράξη της απόφασης του Νομάρχη Ι-2469/04 με την οποία εγκρίθηκε η τροποποίηση του Ρ.Σ. , από τον ίδιο το Νομάρχη , διότι συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις της προστασίας του κοινωνικού συμφέροντος και στο ότι βασίστηκε σε ανακριβή στοιχεία υπαιτιότητα του ενδιαφερομένου δήμου Αλεξανδρούπολης .(ΣτΕ 289,1223,1529/93)

Θεωρώ ότι η δεύτερη περίπτωση είναι η πλέον ενδεδειγμένη, σύντομη και αποτελεσματική και επί πλέον δεν αφήνει καμία σκιά για ευθύνη της Νομαρχίας και του Δήμου για την απώλεια του ζωτικού αυτού για την πόλη χώρου.
Εξ άλλου ο νόμος 3044/02 και ειδικά το άρθρο 10 που έδιναν στο Νομάρχη τη δυνατότητα τροποποίησης ρυμοτομικών σχεδίων κρίθηκε αντισυνταγματικός με την απόφαση 3661/2005 της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας και κάθε πράξη που έγινε με τις συγκεκριμένες διαδικασίες καθίσταται άκυρη.
Με βάση αυτή την απόφαση εκδόθηκε η 18894/5-5-2006 εγκύκλιος του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ προς τις πολεοδομίες της χώρας με την οποία δεν επιτρέπεται η τροποποίηση ρυμοτομικών σχεδίων, ιδιαίτερα όταν αυτές αφορούν αλλαγές χρήσεων γης και όρων δόμησης.

Κύριε Νομάρχα,

Με την προτεινόμενη ανάκληση της διοικητικής πράξης τροποποίησης του ρυμοτομικού, η διαχείριση ενός ζωτικού για τον σχεδιασμό της Αλεξανδρούπολης χώρου που γειτνιάζει με το λιμάνι, τον ΟΣΕ και τον Περιφερειακό δακτύλιο, θα παραμείνει στην ευθύνη του δημοτικού συμβουλίου και δεν θα εμποδιστεί ο επικείμενος χωροταξικός σχεδιασμός της Αλεξανδρούπολης. Και βέβαια δεν θα στερηθεί η πόλη και ο νομός της κοινωφελούς χρήσης της δημοτικής- λαϊκής αγοράς σε ένα ιδανικό αστικό χώρο, καθώς και άλλων χρήσιμων ρυθμίσεων στο σημείο επαφής της πόλης με το λιμάνι και τον ΟΣΕ.
Επειδή μάλιστα η Νομαρχία έχει τυπικά την ευθύνη για τη χωροθέτηση της λαϊκής αγοράς , σας προτείνω , μετά την ανάκληση της διοικητικής πράξης , να προβείτε από κοινού με το Δήμο Αλεξανδρούπολης στην αποζημίωση της ΕΑΣ , ή όποιου άλλου δικαιούχου, για την απελευθέρωση του χώρου . Οι απαιτούμενες πιστώσεις μπορούν να εξευρεθούν με την σύναψη μακροπρόθεσμου τραπεζικού δανείου το οποίο θα εξυπηρετείται από τα αντισταθμιστικά τέλη του πετρελαιαγωγού. Για να έχουμε έτσι και το πρώτο «χειροπιαστό» όφελος από την επικείμενη κατασκευή του…


Με εκτίμηση

Γιάννης Λασκαράκης
Δημοτικός Σύμβουλος Αλεξανδρούπολης

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2008

Ζητούνται … Αλχημιστές

Ο πολύ ευφυής τίτλος που έχει χρησιμοποιήσει, σε ένα από τα τελευταία του βιβλία, ο Μίκης Ανδρουλάκης, πιστεύω ότι εκφράζει την πολιτική κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη χώρα. Μόλις τέσσερις μήνες μετά τις τελευταίες εκλογές και τίποτα πλέον δεν φαντάζει το ίδιο. Βρισκόμαστε εντός ενός φαύλου κύκλου πολιτικής και κοινωνικής αστάθειας όπου κανένας δεν φαίνεται να μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση. Ότι αλχημείες προσπαθεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση για να βελτιώσει την εικόνα της και να αλλάξει την ατζέντα των προβλημάτων πέφτουν στο κενό. Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ βαθιά πληγωμένο και ανήμπορο από τις τελευταίες εσωκομματικές αντιπαραθέσεις, δεν πείθει ότι είναι έτοιμο για μια εναλλακτική διακυβέρνηση.

Ο δικομματισμός σε κρίση θα ήταν μια πρώτη εκτίμηση. Η δηλωμένη απογοήτευση του κόσμου, που εκφράστηκε σε κάποιο βαθμό κατά τις τελευταίες εκλογές, δεν φαίνεται να εκτονώνεται. Τουναντίον, μεγιστοποιείται και πλήττει κυρίως τον πολιτικό και κοινωνικό χώρο της κεντροαριστεράς. Σήμερα το ΠΑΣΟΚ, αν και στην αξιωματική αντιπολίτευση, βρίσκεται σε μια λανθάνουσα πορεία πολιτικής απαξίωσης και αποδόμησης σε ένα πάλαι ποτέ προνομιακό μέτωπο, αυτό της ιδεολογικής και πολιτικής συγκρότησης του. Ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ πλανάται. Γιατί δεν μπορεί να πείσει, να εκφράσει πειστικά την διαφορετικότητα και την ποιότητα του έναντι της συντηρητικής παράταξης;

Δεν χωρά αμφιβολία ότι απώλεσε την επαφή, την επικοινωνία του με την κοινωνία και πρωτίστως με τις ομάδες αυτές που αποτελούσαν διαχρονικά τον προνομιακό χώρο του. Έχασε την ατμομηχανή του, που δεν είναι άλλη από την κοινωνική και πολιτική υπεροχή του! Οι αρχές, οι αξίες και τα οράματα του για ελευθερία, δικαιοσύνη, λαϊκή κυριαρχία, αποκέντρωση, αυτοδιοίκηση, συμμετοχικότητα κλπ αλλοτριώθηκαν και κατέστησαν μη πειστικές διακηρύξεις. Ακόμη και το κυρίαρχο σύνθημα των τελευταίων εκλογών, αυτό της νέας αλλαγής, πέρασε απαρατήρητο.

Υπάρχει τρόπος επιστροφής; Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να πραγματοποιήσει την μεγάλη επάνοδο του; Έχει πρόβλημα ηγεσίας ή ουσίας; Μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστη εναλλακτική διακυβέρνηση; Δύσκολα ερωτήματα που δηλώνουν την εσωστρέφεια, εν πολλοίς όμως δικαιολογημένη, που επικρατεί στο κόμμα. Κι αυτό γιατί όλες οι εκλογικές ήττες δημιουργούν ανάλογες καταστάσεις.

Νομίζω ότι όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι η μεγάλη ευκαιρία του κινήματος είναι μπροστά του. Το επικείμενο συνέδριο, είναι μια πρώτης τάξεως δυνατότητα για μία, αυτή τη φορά, ουσιαστική, πολιτική και πρωτίστως ειλικρινής ιδεολογική και προγραμματική τοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ στο νέο πολιτικό περιβάλλον και στις νέες προκλήσεις της εποχής. Η δυνατότητα ενός πολιτικού φορέα να αναγεννηθεί από τις στάχτες του, όσο ακραίο και αν ακούγεται αυτό, ακριβώς αντικατροπτίζει την πολιτική και κοινωνική δυναμική του. Την ικανότητα του να αλλάξει την νομοτέλεια των πραγμάτων, να μετουσιώσει τις ιδέες του σε σαφείς πολιτικές σταθερές και να τις κάνει πράξη. Έχει πλέον αυτή την ικανότητα το ΠΑΣΟΚ;

Η ιστορία του έχει δείξει ότι μάλλον την έχει, υπό μια σαφή και απαράβατη προϋπόθεση. Την εσωτερική πολιτική συνοχή του. Όλο τον προηγούμενο καιρό, βιώσαμε μια μάχη χαρακωμάτων και έντονων προσωπικών συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων. Σίγουρα σε ένα μεγάλο και πολυσυλλεκτικό κόμμα, τέτοιες καταστάσεις είναι αναμενόμενες και όταν στηρίζονται σε πολιτικές αντιθέσεις, γιατί όχι και γόνιμες. Αποτέλεσε όμως κάτι τέτοιο; Εκφράστηκε καμία νέα πολιτική προσέγγιση; Προσωπικά δεν εντόπισα καμία μα καμία πολιτική διαφοροποίηση μεταξύ, των δύο κυρίως, μονομάχων. Η επιτυχία και περισσότερο η αποτυχία αποτελούν μια συλλογική διαδικασία. Η επιδίωξη ορισμένης μερίδας να προσάψουν στον αρχηγό τους το σύνολο της ήττας ήταν μια άδικη συμπεριφορά γι αυτό και καταψηφίστηκε.

Αν επιτρέπεται η άποψη μου, είδα κατ αρχήν έναν υποψήφιο να έχει αυτοανακηρυχθεί ως μελλοντικός ηγέτης του ΠΑΣΟΚ, και λειτουργώντας ως αυτόκλητος μεσσίας, προσπάθησε να πείσει για την ικανότητα του να ηγηθεί του κινήματος, αναδεικνύοντας μόνο τα επικοινωνιακά του χαρίσματα με κινήσεις εντυπωσιασμού και πρακτικές αήθους συμπεριφοράς. Με αυτό τον τρόπο κατάφερε να αυτοαναιρέσει την πλούσια και πολλά υποσχόμενη πολιτική του σταδιοδρομία. Από την άλλη, για να είμαι δίκαιος, η αντίδραση των νικητών της αναμέτρησης με αποκλεισμούς και τακτικές ολοκληρωτικών κινημάτων, δεν οδηγούν πουθενά αλλά κυρίως δεν δημιουργούν τις συνθήκες μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής αναγέννησης. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι ευρύτερες συνεννοήσεις και συναινέσεις είναι αυτές που ορίζουν τα όρια της πολιτικής αποτελεσματικότητας. Όσοι τις κατάφεραν, λόγου χάρη ο Κ. Σημίτης και παλαιότερα ο Α. Παπανδρέου, κυριάρχησαν στο πολιτικό σκηνικό της χώρας για δεκαετίες. Αυτό το έχουν ξεχάσει πολλοί μέσα στο κίνημα από ότι φαίνεται.

Το ΠΑΣΟΚ, αν θέλει να χαρακτηρίζεται ως προοδευτικό κίνημα και για να μπορέσει ξανά να αγγίξει την κοινωνία, θα πρέπει να κατανοήσει ότι δεν έχει ανάγκη ηγέτες, αλλά συλλογικότητα, πολιτικό όραμα και τόλμη. Στην εποχή της εικόνας, της μετριότητας, της εύκολης πολιτικάντικης ρητορείας θα πρέπει να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού και να επιδιώξει να επανατοποθετήσει τις ιδέες και την προοπτική πάνω από ανούσιες αντιπαραθέσεις που δεν αφορούν και δεν ενδιαφέρουν κανένα. Τώρα, στην εποχή της απόλυτης κατάπτωσης του πολιτικού συστήματος θα πρέπει να ανοίξει νέους ορίζοντες, να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει τα ενεργά μέλη της κοινωνίας. Να ξαναδώσει προοπτική και ελπίδα σε μια απογοητευμένη γενιά που φαίνεται να έχει χάσει την πίστη της για αλλαγή.

Άλλωστε ο καιρός των αλχημιστών έχει παρέλθει. Σήμερα η ιστορία έχει ανάγκη από συλλογικά πολιτικά και κοινωνικά κινήματα που θα εκφράζουν και θα υπηρετούν τον λαό.

Ως ένα τέτοιο κίνημα ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ, γι αυτό και κυριάρχησε για πάνω από τριάντα χρόνια. Ας ελπίσουμε ότι θα συνεχίσει να πράττει το ίδιο …