Όλε … Όλε … ΟΛΑ

Δεν ξέρω αν είναι προσωπική μου πεποίθηση ή εκφράζω μια γενικότερη αντίληψη, αλλά η πόλη αυτή αντί να λύνει βήμα βήμα, σταδιακά και συλλογικά τα προβλήματα της, εν τούτοις συνέχεια δημιουργεί καινούρια. Αν μου επιτρέπεται, θα χρησιμοποιήσω την έκφραση του Νομάρχη Έβρου κου Ζαμπουνίδη, που τοποθετούμενος στο πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο με μοναδικό θέμα την μετακίνηση της λαϊκής αγοράς, είπε με αγανάκτηση ότι «..βαρέθηκα τόσο χρόνια που ασχολούμαι με την τοπική αυτοδιοίκηση να μην βλέπω να επιλύεται τίποτα και συνέχεια να ασχολούμαστε με τα ελάσσονα χάνοντας τα μείζονα. Είναι κρίμα να μην μπορούμε να σκύψουμε με κατανόηση στα προβλήματα της πόλης, κάνοντας σαν να μην υπάρχουν και κυρίως να μην μπορούμε όλοι να κάτσουμε κάτω από ένα κοινό τραπέζι και να συνεννοηθούμε…». Ο Νομάρχης, χωρίς να υποτιμάει την σοβαρότητα του θέματος, μίλησε για το δέντρο και το δάσος. Νομίζω ότι πρέπει να του καταλογίσουμε ένα μεγάλο δίκιο, τουλάχιστον για την ειλικρίνεια του.

Επίσης, στο συγκεκριμένο διευρυμένο δημοτικό συμβούλιο, ειπώθηκε από πολλούς ομιλητές η ηθική διάσταση του θέματος. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που υποστήριξαν ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα ο ΟΛΑ ΑΕ να στερεί από τους πολίτες την έκταση αυτή και μαζί τις μνήμες τους, μιας και ο διαφιλονικούμενος χώρος ανέθρεψε γενιές και γενιές. Αποτελούσε και αποτελεί την δίοδο ή αν θέλετε καλύτερα την διέξοδο της πόλης προς την παραλία. Λίγο ετεροχρονισμένα το καταλάβανε. Έτσι θα τους απαντούσε κάποιος που αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό αυτές τις εκφράσεις αγανάκτησης. Που ήταν όλοι αυτοί όταν το 2002, αν δεν απατώμαι, το τέως λιμενικό ταμείο μετατρεπόταν σε Οργανισμό Λυμένος ΑΕ και του παραχωρούταν με σύμβαση από το Δημόσιο ο συγκεκριμένος χώρος; Δεν τους είδα να διαμαρτύρονται. Δεν τους είδα να ασκούν τα νόμιμα, ένδικα ή όχι, μέσα και να επιχειρούν να ανατρέψουν τους σχεδιασμούς της πολιτείας. Ακόμη και σήμερα, δεν υπάρχει καμία προσφυγή κατά του ΟΛΑ ΑΕ για την παράτυπη παραχώρηση της συγκεκριμένης έκτασης. Δεν υπέπεσε στην αντίληψη μου κάποια προσπάθεια πολιτικής πίεσης προς το αρμόδιο Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας για την τροποποίηση της χερσαίας ζώνης του λιμένα. Πως θα λυθεί το πρόβλημα; Με όμορφα λόγια και αφορισμούς η με την πολιτική άρνηση που υπέδειξε συγκεκριμένη πολιτική παράταξη; Νομίζω ότι δεν είναι σοβαρή αντιμετώπιση αυτή.

Τα μοναδικά δεδομένα της συγκεκριμένης συζήτησης ήταν η δεδηλωμένη άρνηση του ΟΛΑ ΑΕ να συναινέσει στην συνέχιση λειτουργίας της λαϊκής αγοράς όπως πραγματοποιείται σήμερα και η προχειρότητα του Δήμου στο να αντιμετωπίσει τις εξελίξεις και να δώσει μια λύση ή τουλάχιστον να υποδείξει τον τρόπο με τον οποίο προτίθεται να το κάνει. Υπό αυτές τις συνθήκες και υπό την πίεση της εγκληματικής αμέλειας των προηγούμενων ετών για την αποκατάσταση της νομιμότητας, η αναζήτηση ενός νέου χώρου όσο τον δυνατόν καταλληλότερου αυτή τη στιγμή μοιάζει με μονόδρομος.

Δεν νομίζω ότι κάποιες πρόχειρες και χωρίς καμία τεχνική τεκμηρίωση λύσεις που προτάθηκαν από ορισμένες παρατάξεις για μεταφορά της στο γήπεδο ή στον Παρμενίωνα, μπορούν να αποτελέσουν λογικές επιλογές. Αυτό που προέχει είναι να υπάρξει η πολιτική βούληση που θα ενεργοποιήσει όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και θα τους αναγκάσει να εργαστούν για το κοινό καλό, τόσο των παραγωγών και των εμπόρων όσο και των πολιτών. Κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό χωρίς την βοήθεια, την εμπειρία και τις προτάσεις των ειδικών μια και η χωροθέτηση πρωτίστως και η λειτουργία δευτερευόντως της λαϊκής αγοράς, αποτελεί μια πολύ σημαντική διαδικασία σχεδιασμού των χρήσεων γης, που δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με πρόσκαιρες και μη ολοκληρωμένες παρεμβάσεις. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη λειτουργία της πόλης και ως εκ φύσεως οχλούσα δραστηριότητα, δημιουργεί σημαντικά προβλήματα στο χρόνο και στο χώρο που πραγματοποιείται.

Πρέπει, όλοι, ως Δήμος και ως πολίτες, να σκύψουμε πάνω από το ζήτημα αυτό, να πάψουμε πλέον να υποκρινόμαστε ότι δεν υπάρχει και να δώσουμε μια οριστική λύση σε βάθος χρόνου. Αν θέλουμε ακόμα να πιστεύουμε ότι η πόλη αυτή αξίζει κάτι καλύτερο, τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε με όραμα και αποτελεσματικότητα αυτά που την πληγώνουν.

Θέλουμε μια πόλη θάλασσα,
μια πόλη γιορτή,
μια πόλη πολιτισμού,
μια πόλη για να ζεις. (Πορεία στο Μέλλον – Διακήρυξη)

μια πόλη που να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους …

............................................................................

Κριτήρια Χωροθέτησης και Λειτουργίας Λαϊκών Αγορών.

Η επιλογή μιας νέας θέσης απαιτεί πρωτίστως την υιοθέτηση μιας τεχνικής διαδικασίας ώστε να σκιαγραφηθούν τα ειδικά χαρακτηριστικά τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά, που θα πρέπει να πληρεί.
Η κυκλοφοριακή αποσυμφόρηση του ‘’ευρύτερου’’ κέντρου της πόλης κατά τη λειτουργία της και η απρόσκοπτη πρόσβαση προς και από την λαϊκή αγορά μέσω περιφερειακών οδών που να μην επιβαρύνουν το υφιστάμενο οδικό δίκτυο που ήδη ασφυκτιά, είναι ζητούμενο.
Δεδομένης της αδυναμίας εύρεσης κατάλληλου χώρου εντός της κεντρικής περιοχής της πόλης - επιλογή που συναντάται σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες - η σύνδεση της νέας θέσης με τη δημοτική συγκοινωνία, τα υπεραστικά ΚΤΕΛ αλλά και τον σιδηρόδρομο δευτερευόντως, κρίνεται απαραίτητη.
Η νέα θέση θα πρέπει να καταλαμβάνει έκταση ανάλογη ίσως και μεγαλύτερη της σημερινής, ώστε να υπάρχει επαρκής χώρος για τη διευκόλυνση τόσο του αγοραστικού κοινού όσο και των παραγωγών – εμπόρων αλλά και για την υιοθέτηση των νέων προτύπων λειτουργίας, όπως ορίζουν οι προδιαγραφές του Υπουργείου Ανάπτυξης.
Η δημιουργία υποδομών όπως χώρος στάθμευσης πελατών και εμπόρων κ.λπ, θεωρείται επιβεβλημένη.
εριμετρικά της νέας θέσης θα πρέπει να εξασφαλίζεται η ανεμπόδιστη λειτουργία των λοιπών δραστηριοτήτων της πόλης. Αυτό προϋποθέτει την απουσία ασύμβατων χρήσεων στην ευρύτερη περιοχή (κατοικία, εμπόριο, υπηρεσίες κ.λπ) που συντελούν στη δημιουργία αιχμών κυκλοφορίας και ζήτηση για επιπλέον στάθμευση.
Η επιλογή του χώρου, πρέπει επίσης να είναι τέτοια ώστε να υπάρχει η προοπτική για τη μελλοντική οργάνωση της σε μια σύγχρονη λαϊκή αγορά, μερικώς ή ολικώς στεγασμένη, με αυτοματοποιημένα συστήματα λειτουργίας, κοινούς τύπους περιπτέρων έκθεσης των προϊόντων, συστήματα αποκομιδής των απορριμμάτων, περιβαλλοντικά αποδεκτή λειτουργία, συστήματα ασφαλείας κλπ.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΛΕΙΔΑΡΟΤΡΥΠΑΣ

Η φράση του τίτλου, αποδίδεται στην υπουργό εξωτερικών και γόνου μεγάλης πολιτικής οικογένειας. Αντανακλά κατά την άποψη της, την κατάσταση που έχει περιέλθει η πολιτική ζωή της χώρας, μετά από τα τελευταία γεγονότα της γνωστής σε όλους μας υπόθεσης Ζαχόπουλου. Θα μπορούσα να είχα συμφωνήσει ως προς την ευστοχία της συγκεκριμένης διατύπωσης να περιγράψει μια νοσηρή κατάσταση του πολιτικού γίγνεσθαι, αν η κλειδαρότρυπα αυτή δεν μας αποκάλυπτε τον τρόπο που ασκείται, σε θεσμικό επίπεδο, η διακυβέρνηση της χώρας.

Σε καμία περίπτωση δεν μιλάω για ζητήματα ηθικής τάξης ή σεμνών και ταπεινών πρακτικών, για να χρησιμοποιήσω την βασική πολιτική διακήρυξη της κυβέρνησης, αλλά για τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε και ανεχόμαστε το σύστημα λειτουργίας του κράτους ως πολίτες. Δεν νομίζω να απασχολεί κανέναν μας, πλην της γυναίκας του, το αν ο κ. Ζαχόπουλος έχει εξωσυζυγική σχέση, ή στην τελική τι κάνει στο κρεβάτι του. Αυτά αφορούν, τη μεσημεριανή ζώνη των καναλιών που γοητεύεται από τις κλειδαρότρυπες. Θα έπρεπε να απασχολεί όμως όλους μας, η πολιτική που ασκεί ο κάθε κρατικός λειτουργός, είτε αυτός είναι ο πρωθυπουργός, είτε είναι ο υπουργός ή ο γενικός γραμματέας είτε ακόμα και ο κλητήρας ενός υπουργείου.

Πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω ότι το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας μας δεν είναι ούτε η ανεργία, ούτε η φτώχεια, ούτε η ακρίβεια, ζητήματα που σε καμία περίπτωση δεν υποτιμάω, αλλά κυρίως η κοινωνική δικαιοσύνη και η θεσμική λειτουργία και οργάνωση. Διότι, όλα τα ανωτέρω νοσηρά φαινόμενα, είναι αποτέλεσμα αυτής της πραγματικότητας που δημιουργήθηκε περίτεχνα τις τελευταίες δεκαετίες. Όταν όλοι αποδεχόμαστε και ανεχόμαστε το γεγονός ότι ο υπουργός εργασίας μπορεί κάλλιστα να εισφοροδιαφεύγει, ο υπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ να έχει αυθαίρετο, ο γενικός γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού να έχει ως αντικειμενικό προσόν το γεγονός ότι είναι κουμπάρος του πρωθυπουργού, ο εθνικός νομάρχης να λέει στα ποντιακά τα κάλαντα και να μαζεύει ψήφους, ο τοπικός κομματάρχης να μπορεί να διορίζει τα δικά του παιδία χωρίς αξιοκρατία και έλεγχο, τότε δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε αλλαγή και βελτίωση της πολιτικής ζωής της χώρας. Δεν μπορούμε να υποκρινόμαστε. Δεν έχουμε κανένα, μα κανένα, λόγο να ενοχλούμαστε τη στιγμή που σε μια αστική δημοκρατία όπως τη δική μας, εμείς τους εκλέγουμε, εμείς τους επιλέγουμε. Εμείς, συνειδητά ή ασυνείδητα δεχόμαστε αυτό τον τρόπο διακυβέρνησης. Από συνήθεια, από κεκτημένη ταχύτητα, από συμφέρον, από άγνοια, από την κακή μας την μοίρα δεν μπορώ με σιγουριά να υποθέσω …

Είναι θλιβερή η διαπίστωση αλλά απόλυτα αληθινή ότι οι πολιτικοί αποτελούν τον καθρέφτη της κοινωνίας, του άλλου εγώ μας. Πίσω από τις άνομες πράξεις τους, τον τρόπο που ασκούν την εξουσία, βλέπουμε τους εαυτούς μας. Δεν μας ενοχλεί, ή καλύτερα δεν μας προξενεί καμία έκπληξη η φοροδιαφυγή, η εισφοροδιαφυγή, η αυθαιρεσία, η αναξιοκρατία. Έχουμε καταφέρει, μέσα από την καθολική εφαρμογή των παράνομων αυτών πράξεων, να τις νομιμοποιήσουμε με κοινωνικούς όρους υιοθετώντας την έννοια της «καθολικής εφαρμογής». Το αποτέλεσμα αυτού είναι η κατάλυση του ίδιου του αξιακού μας συστήματος.

Το χαρακτηριστικό αυτό, αποτελεί την μεγαλύτερη παθογένεια της κοινωνίας μας. Υπάρχουν, πολλά και σοβαρά επιχειρήματα που εξηγούν και δικαιολογούν τις πρακτικές αυτές, αλλά κάτι τέτοιο δεν αλλάζει την ζοφερή πραγματικότητα. Αν και εκ φύσεως αισιόδοξος, δεν μπορώ να πω ότι κάτι φαίνεται να αλλάζει, ή τουλάχιστον να περιορίζεται. Δεν αφορά ούτε πολιτικές πεποιθήσεις, ούτε κομματικά στρατόπεδα όπως ορισμένοι προσπαθούν να μας πείσουν. Αφορά το σύνολο του πολιτικού κόσμου της χώρας. Αφορά τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε όλοι εμείς ως πολίτες και ως ψηφοφόροι το πολιτικό μας σύστημα. Είμαστε συνυπεύθυνοι στο έγκλημα που διαπράττεται. Ας μην υποκρινόμαστε.

Υπάρχει ένα πολύ σύντομο ανέκδοτο για τη χώρα: «Κράτος δικαίου» …

Καλή χρονιά