Ένα παιδί… ένας αθώος… Νεκρός

Και όλοι εμείς οι υπόλοιποι να καπηλευόμαστε, ο καθένας με τον τρόπο του, μια δολοφονία για να ξυπνήσουμε…

Πόσοι ακόμα αθώοι…

Μια ολόκληρη ελληνική κοινωνία κοιμάται εδώ και 30 χρονιά τον ύπνο της μεταπολίτευσης. Μιας μεταπολίτευσης που ξεκίνησε με όραμα και ιδανικά για ένα καλύτερο αύριο, το δικό μας αύριο.

Και αυτό το αύριο ήρθε….Το ζούμε σήμερα. Χωρίς προοπτική για το μέλλον, με ξεφτισμένες αξίες και ιδανικά. Με την ελληνική κοινωνία να στηρίζεται πλέον σε σαθρά θεμέλια, απαίδευτη, χωρίς κριτική σκέψη…

Τα λάθη του παρελθόντος δεν μας δίδαξαν. Βιώνουμε όλοι καθημερινά το 'μεγαλείο' της σύγχρονης Ελλάδας, με συστηματική απάθεια τόσα χρόνια, 'δικαιολογώντας' τους εαυτούς μας με τα γνωστά αποφθέγματα (….. ε! στην Ελλάδα ζούμε ..έτσι είναι, έτσι μάθαμε, δεν αλλάζει…και άλλα παρόμοια), προσπαθώντας να αυτοαπαλαχτούμε από τις ευθύνες.

Την ευθύνη για την δολοφονία ενός αθώου παιδιού την έχουμε όλοι μας. Όποιος πιστεύει πως η παραδειγματική 'τιμωρία' των φυσικών αυτουργών δικαιώνει, αυταπατάται….
Η ανοχή μας όλα αυτά τα χρόνια δολοφονεί καταρχάς πνευματικά όλες τις επόμενες γενιές.
Η ανοχή όμως δεν ξεκινάει από τα 'σοβαρά' ζητήματα που απασχολούν κατά καιρούς την επικαιρότητα του τόπου (μακρύς ο κατάλογος … και από πού να ξεκινήσει κανείς)
Η ανοχή μας ξεκινά από την ‘απαλλακτική’ αθωότητα του καθενός καθημερινά, ως κομμάτι της μάζας:
Να πάρουμε τη σειρά του άλλου στο ταμείο, γιατί όλοι αυτό κάνουν
Να πετάξουμε τα σκουπίδια μας οπουδήποτε, γιατί όλοι αυτό κάνουν
Να χτίσουμε αυθαίρετα, γιατί όλοι αυτό κάνουν
Να αντιγράψουμε στις εξετάσεις στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, γιατί όλοι αυτό κάνουν
Να μην πληρώσουμε φόρο, γιατί όλοι αυτό κάνουν
Να ψηφήσουμε το Α κόμμα για να βολευτούμε, γιατί όλοι αυτό κάνουν
Μια διαρκής ‘απαλλακτική’ μίμηση που μας βολεύει …. Μια διαρκής ‘απαλλακτική’ μίμηση, που όμως σε τελική ανάλυση μας αυτοκαταστρέφει.

Γιατί? Γιατί, κατά κύριο λόγω είμαστε απαίδευτοι.

Ας γίνουμε καλύτεροι και ευσυνείδητοι πολίτες όλοι εμείς, ο κάθε ένας ξεχωριστά.
Ας απαιτήσουμε ουσιαστική παιδεία για τα παιδία μας, ώστε να έχουν την δυνατότητα ελεύθερης, ουσιαστικής και κριτικής σκέψης για να χτίσουν ένα καλύτερο μέλλον για τα δικά τους παιδία. Εμείς αποτύχαμε.

Η ελληνική κοινωνία έχει πια την ανάγκη περισσότερο από ποτέ να αναδιοργανωθεί σε βάθος. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο από πολίτες με ουσιαστική παιδεία και κριτική σκέψη.

Αυτή θα πρέπει να είναι η πρωταρχική απαίτηση όλων τούτες τις κρίσιμες ώρες.

Ας αναλογιστούμε όταν έρθει η ώρα της κάλπης τα πεπραγμένα στο παρελθόν όλων, των κυβερνόντων και μη κομματικών σχηματισμών. Η λύση δεν μπορεί να είναι και πάλι μονόδρομος. Δεν είναι δυνατόν να ανέχεται κανένας πολίτης αυτής της χώρας την 'μοιρασιά' ποσοστών προτίμησης κομμάτων πάνω από το νεκρό σώμα ενός παιδιού. Έχουν αποτύχει όλοι, αποδεδειγμένα… σημερινοί και παλιοί κυβερνόντες, ακόμα και τα λοιπά κόμματα που παραμένουν ακόμα χωρίς στόχους και σαφή περιεχόμενο.

Δεν μπορεί να είναι λύση η επιλογή του 'λιγότερου' χειρότερου. Και αν δεν υπάρχει ο κατάλληλος, επιλογή αποτελεί η ‘μη επιλογή’. Η δημοκρατία προσφέρει αυτή τη δυνατότητα. Και αν κάτι τέτοιο αποτελεί την ύστατη λύση δημοκρατίας, είναι ο μόνος τρόπος να αποδείξουμε ως πολίτες πως γυρίζουμε τις πλάτες σε όλες αυτές τις πολιτικές, που κατέστησαν την ελληνική κοινωνία νοσηρή.

Αν δεν επιλέξουμε κάποιον από όλους τους σημερινούς πολιτικούς, θα βρεθούν προ των ευθυνών τους. Εμείς είμαστε εκείνοι που τους δίνουμε αξία με την ψήφο μας. Η τιμωρία τους είναι να μην τους επιλέξουμε, εωσότου αναδειχθούν νέες, φωτεινές πολιτικές φωνές, απαλλαγμένες από τα πάντως τύπου κατεστημένα συμφέροντα, θέλοντας να αναπτύξουν δράση με γνώμονα την ανόρθωση της χώρας μας σε όλους του τομείς.


Συγγνώμη Αλέξη

Ειρήνη Ντότσικα
iasemi@hotmail.com

Αποχαρακτηρισμοί Τέλος: Τα δώσαμε όλα

Δεν ξέρω αν είναι προσωπική μου πεποίθηση ή εκφράζω μια γενικότερη αντίληψη, αλλά η πόλη αυτή αντί να λύνει βήμα βήμα, σταδιακά και συλλογικά τα προβλήματα της, εν τούτοις συνέχεια δημιουργεί καινούρια. Έχω αναφερθεί αρκετές φορές στις αμέλειες ή στην απροθυμία της δημοτικής αρχής να εκφράσει μια συνολική, συγκροτημένη και ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση και βούληση για τα ζητήματα που «καίνε» την πόλη. Στην προσπάθεια της βέβαια να μην «καεί», είτε προσπαθεί να κερδίσει χρόνο μέχρι τις επόμενες εκλογές είτε δέσμια των ίδιων των επιλογών της, λειτουργεί πυροσβεστικά και αποσπασματικά.

Το έλλειμμα ισχυρής τοπικής αυτοδιοίκησης, περιορίζει τις δυνατότητες της πόλης να λειτουργήσει και να αναπτυχθεί στο νέο και πολύ απαιτητικό διεθνές και τοπικό πλαίσιο. Και ενώ πολλές πόλεις ανά την επικράτεια, σταδιακά βρίσκουν τον βηματισμό τους και αντιμετωπίζουν τα προβλήματα τους, εμείς εμμένουμε σε λογικές επαρχιωτισμού παλαιάς κοπής.

Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η αντίληψη που επικρατεί στον Δήμο Αλεξανδρούπολης ότι μια επίσκεψη στην Αθήνα και η συζήτηση με τον αρμόδιο υπουργό, θα επιλύσει το πρόβλημα της λαϊκής αγοράς. Ξέχασε ο Δήμαρχος ότι ο ΟΛΑ ΑΕ είναι μια ανεξάρτητη πλέον εταιρία του δημοσίου και λειτουργεί προς όφελος των δικών της συμφερόντων; Ξέχασε ότι ο υπουργός μόνο πολιτικά μπορεί να πιέσει για να παραταθεί το ζήτημα και όχι να το λύσει; Και αφού ξέχασε όλα αυτά, δεν θυμήθηκε να θίξει το κύριο ζήτημα της κυριότητας, της παραχώρησης αλλά και της χάραξης της ζώνης του λιμένα που είναι απόλυτα αρμόδιος ο υπουργός να επιλύσει; Το πρόβλημα δεν είναι αν θα παραμείνει άλλους δυο ή τρεις μήνες η λαϊκή εκεί, αλλά η «προίκα» που έλαβε ο ΟΛΑ ΑΕ με κυβερνητική ευθύνη και με την εγκληματική ανοχή (ευλογίες) της τοπικής αυτοδιοίκησης που δεν χρησιμοποίησε κανένα ένδικο και πολιτικό μέσο διεκδίκησης της συγκεκριμένης έκτασης. Απόδειξη όλων αυτών, η δηλωμένη επιδίωξη του ΟΛΑ ΑΕ να παραχωρήσει, προς εκμετάλλευση, τον χώρου στάθμευσης σε ιδιωτική εταιρία.

Όταν ο δήμαρχος δεν πάει στον υπουργό, ο υπουργός πάει στο Δήμαρχο. Σε πρόσφατη επίσκεψη του, ο κ. Στυλιανίδης (υπουργός παιδείας), με ιδιαίτερη προθυμία δεσμεύτηκε για άμεση εκταμίευση ποσού για ανέγερση νέου δημοτικού σχολείου. Η απάντηση του δημάρχου απόλυτα αφοπλιστική: αναζητούμε χώρο!!! Η αλήθεια είναι ότι όντως δεν υπάρχει χώρος. Όσοι υπήρχαν και ήταν δεσμευμένοι για χρήση σχολικών εγκαταστάσεων, έχουν όλοι αποχακτηριστεί με ενέργειες της παρούσας δημοτικής αρχής!

Κι αυτά είναι μόνο δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα από τα τελευταία έργα της δημοτικής μας αρχής. Και το θλιβερό της υπόθεσης είναι ότι όλες αυτές οι ενέργειες δημιουργούν τετελεσμένες και μη αναστρέψιμες καταστάσεις. Οι επιπτώσεις, είναι τραγικές για όλους τους πολίτες. Όταν χάνεται το μέτωπο προς την θάλασσα, οι ελεύθεροι και οι κοινωφελείς χώροι, τι μένει για να δημιουργήσουμε μια νέα βιώσιμη και όμορφη που θα νιώθουμε όμορφα να ζούμε;

Για όλα αυτά βέβαια δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Και το χειρότερο όλων είναι ότι η παρακαταθήκη που θα αφήσει η συγκεκριμένη δημοτική αρχή στην επόμενη θα είναι φτωχότερη από αυτήν που παρέλαβε.

Σε λίγο δεν θα αρκεί ένας βηματισμός προς μια ορθή πολιτική επίλυσης των προβλημάτων της πόλης στο νέο ανταγωνιστικό περιβάλλον, αλλά ένας αγώνας δρόμου για να περισώσουμε ότι μπορούμε.

Η Αλεξανδρούπολη του μέλλοντος

«Αναλογιστήκατε ποια θα είναι η μορφή της Αλεξανδρούπολης μετά από 20-30 χρόνια;» διερωτήθηκε ο κ. Λασκαράκης, στην έναρξη της τοποθέτησής του, συμπληρώνοντας: «Προσπάθησα να φαντασθώ αυτό το μέλλον διαβάζοντας το Γενικό Χωροταξικό Σχέδιο του ΥΠΕΧΩΔΕ. Η εκτίμηση που αποκόμισα από αυτό το κατά τα άλλα ανεπαρκέστατο σχέδιο, είναι ότι η Αλεξανδρούπολη είναι το σημαντικότερο αστικό κέντρο της χώρας και ένας πυλώνας επί του οποίου στηρίζεται σε πολλά σημεία ο αναπτυξιακός σχεδιασμός της Ελλάδας», υπογραμμίζοντας ότι η Αλεξανδρούπολη αναφέρεται 20 φορές σε αυτό το σχέδιο, όχι πάντα για καλό, περισσότερο και από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Ο κ. Λασκαράκης συνέδεσε όλα όσα προβλέπονται στο Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο για την Αλεξανδρούπολη με το κυκλοφοριακό της πρόβλημα σήμερα και τις τεράστιες ανάγκες που θα προκύψουν τα επόμενα χρόνια. Όπως υπογράμμισε, «αν μελετήσουμε το κυκλοφοριακό χωρίς να συνεκτιμήσουμε όλα αυτά που θα συμβούν στον περίγυρό μας τα επόμενα χρόνια, θα κάνουμε μια τρύπα στο νερό. Γιατί ακριβώς σε μια πόλη που δεν είναι στάσιμη αλλά αναπτύσσεται ραγδαία, σε μια πόλη που όλα αλλάζουν, πρέπει να σχεδιάσεις με ορίζοντα τα επόμενα 20, 30, 50 χρόνια και όχι το σήμερα ή ακόμη και το χθες». Τόνισε ακόμη πως το ζήτημα είναι καθαρά δικό μας, κι όλοι έχουμε τις ευθύνες μας, επισημαίνοντας ότι δεν υπάρχουν ούτε μαγικές λύσεις ούτε μαγικά ραβδιά. Σύμφωνα με τον κ. Λασκαράκη, σήμερα οι αστικές κυκλοφοριακές υποδομές είναι ανεπαρκείς, τα τροχοφόρα στερούνται ζωτικού χώρου για να κινηθούν και εισβάλουν στο ζωτικό χώρο των πεζών, εμποδίζουν τη λειτουργία της πόλης, παραλύουν την αγορά, μάς χαλούν τη διάθεση. Στάθηκε ιδιαίτερα στην ευθύνη της δημοτικής αρχής, η οποία, επισήμανε ότι θα πρέπει να οργανώσει τον σχεδιασμό της πόλης και, με βάση αυτόν το σχεδιασμό, να χωροθετούνται όλες οι δραστηριότητες και όχι ευκαιριακά χωρίς την εκτίμηση των επιπτώσεών τους στο κυκλοφοριακό (π.χ λαϊκή αγορά). Είναι ακόμη υπόθεση των ειδικών επιστημόνων, οι οποίοι θα αναλάβουν το σχεδιασμό της διαχείρισης της κυκλοφορίας και της μελέτης των έργων υποδομής, λαμβάνοντας υπόψη όλους τους παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη της πόλης. Επίσης, όπως σημείωσε ο κ. Λασκαράκης, είναι υπόθεση των πολιτών, οι οποίοι θα πρέπει να κατανοήσουν ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη δική τους συμβολή. Για το καθοριστικό ζήτημα των πόρων και τη δυνατότητα ένταξης των κυκλοφοριακών έργων σε δημοτικά, περιφερειακά, εθνικά ή ευρωπαϊκά προγράμματα, εκτίμησε ότι εδώ υπεισέρχονται οι έννοιες της ιεράρχησης των προτεραιοτήτων, της επιλεξιμότητας και της βιωσιμότητας, του δημοκρατικού προγραμματισμού, της διαφάνειας και της συμμετοχής των δημοτών.Όσο για τον μόνιμο στόχο ενός εμπνευσμένου δημοτικού συμβουλίου, για όλα τα πολεοδομικά προβλήματα, όπως και το κυκλοφοριακό, δεν πρέπει να είναι άλλος από την ύπαρξη και τη διαχείριση του δημόσιου χώρου. Ανάγκη για εκμετάλλευση των ευκαιριών της πόλης

«Το συγκοινωνιακό πρόβλημα των ελληνικών πόλεων - προτάσεις για καινοτόμες λύσεις», ήταν το θέμα του πρώτου εισηγητή, κ. Γιώργου Νέλλα, Πολιτικού Μηχανικού – Συγκοινωνιολόγου, απόφοιτους του ΕΜΠ και της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών και Μηχανικών Περιβάλλοντος, Cornell University USA, 1982, με Master of Science (MSc) σε Συγκοινωνιακά με εξειδίκευση σε Οικονομικά και Επιχειρησιακή Έρευνα.Στο ερώτημα εάν υπάρχει λύση για το κυκλοφοριακό πρόβλημα, το οποίο, στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας, έχει αναχθεί, σύμφωνα με μία έρευνα, από τους ίδιους τους πολίτες, στο νούμερο ένα πρόβλημα, η απάντηση που δίνει ο κ. Νέλλας είναι ένα ξεκάθαρο «όχι». Ο κ. Νέλλας ανέπτυξε τις διάφορες παραμέτρους που αφορούν στο πρόβλημα και που πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη, προκειμένου να συμβάλουν στη μείωσή του. Όπως τόνισε, η κυκλοφορία και γενικά η μετακίνηση γίνεται για κάποιον σκοπό, κι ένας από τους κύριους σκοπούς είναι η οικονομική δραστηριότητα του πολίτη. Αυτή, όπως τόνισε, θα πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει και να γίνει μ’ έναν τέτοιο τρόπο, ώστε η οικονομική δραστηριότητα της πόλης να συνεχιστεί και να μπορέσει να εξυπηρετήσει τους πολίτες που ζουν σε αυτήν. «Επομένως, ό,τι λύσεις και να δώσουμε, δεν πρέπει να έρχονται σε αντίθεση με την οικονομική λειτουργία της πόλης», τόνισε. Επίσης, τίθενται θέματα εξυπηρέτησης και κυκλοφοριακής οργάνωσης. «Παρ’ όλες τις προσπάθειες που κατά καιρούς γίνονται, η κυκλοφορία μας δεν είναι οργανωμένη. Δεν γίνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο που θα μπορούσε να γίνει», παρατήρησε ο κ. Νέλλας, ο οποίος έθιξε και το ζήτημα της οδικής ασφάλειας, τονίζοντας ότι εξυπηρέτηση και λύση του κυκλοφοριακού που να μην γίνεται σε συνθήκες οδικής ασφάλειας δεν έχει νόημα.Το κύριο θέμα είναι αυτό της στάθμευσης. Μετά την εκτόξευση της ιδιοκτησίας του αυτοκινήτου, την επέλασή του στο δημόσιο χώρο και την κατάληψη και του τελευταίου τετραγωνικού εκατοστού που υπάρχει μέσα στις πόλεις, προκύπτουν δύο θέματα, πρώτον οι κυκλοφοριακοί φόρτοι και δεύτερον το θέμα της στάθμευσηςΣτην περίπτωση Αλεξανδρούπολης, όπως σημείωσε ο κ. Νέλλας, δεν είναι τόσο το πόσα αυτοκίνητα κυκλοφορούν και περνούν από ένα δρόμο σε μία ώρα, αλλά το κύριο θέμα είναι αυτό της στάθμευσης και τι μπορεί κανείς να κάνει γι’ αυτό.Στάθηκε ιδιαίτερα και στις δημόσιες συγκοινωνίες, επισημαίνοντας ότι δεν μπορούμε να τις αγνοήσουμε σε καμία λύση κυκλοφοριακού τύπου, σε καμία πόλη, διότι δημόσια συγκοινωνία και χρήση ΙΧ είναι και μπορούν να είναι συγκοινωνούντα δοχεία, με την έννοια πως ό,τι φεύγει από το ένα μπορεί να πάει στο άλλο. «Αυτό, αποτελεί το μοντέρνο τρόπο αντιμετώπισης πολλών κυκλοφοριακών προβλημάτων», σημείωσε.Ο κ. Νέλλας αναφέρθηκε ακόμη στην έννοια της «ήσυχης κυκλοφορίας». Σ’ αυτήν οδηγούν η χρήση πεζοδρόμων και δρόμων ήπιας κυκλοφορίας, όπως και η χρήση ποδηλάτου. «Έτσι μπορούμε να οδηγηθούμε σε μία βιώσιμη πόλη και μία βιώσιμη κινητικότητα. Αυτός είναι ο στόχος μας, διότι λύση, με την έννοια της εξαφάνισης του κυκλοφοριακού προβλήματος, δεν υπάρχει. αυτό που επιδιώκουμε είναι η βιώσιμη πόλη. Θα το πετύχουμε με τον σχεδιασμό, τόσο του μακροπρόθεσμου, όσο και με τον σχεδιασμό της άμεσης εκτέλεσης της επόμενης πενταετίας. Και φυσικά με την αστική ανάπλαση». Παρουσιάζοντας περιπτώσεις αποτελεσματικών παρεμβάσεων σε άλλες περιοχές της Ελλάδας και του κόσμου, ο κ . Νέλλας παρουσίασε, μέσα από φωτογραφίες, την περίπτωση των πεζοδρόμων της Ιεράπετρας, των ποδηλατοδρόμων της Καρδίτσας, του τραμ του Στρασβούργου. Όπως επισήμανε, οι στόχοι του σχεδιασμού μίας ολοκληρωμένης παρέμβασης για την πόλη του μέλλοντος, όπου το κυκλοφοριακό θα έχει μειωθεί σημαντικά, είναι: η αναβάθμιση του επιπέδου εξυπηρέτησης όλων των χρηστών του συστήματος μεταφορών, να έχουν δηλαδή όλοι δικαίωμα στη μετακίνηση, η απαραίτητη αναβάθμιση των δημόσιων συγκοινωνιών (mini bus, τραμ, προαστιακός σιδηρόδρομος, η βελτίωση των συνθηκών του περιβάλλοντος, η αρμονική σύζευξη χρήσεων γης και συστήματος μεταφορών, η αποτελεσματική αξιοποίηση της υπάρχουσας υποδομής, ο σχεδιασμός νέας υποδομής, έτσι ώστε να ικανοποιεί τη συνδυασμένη λειτουργία των μέσων μεταφοράς, την οικονομική αποτελεσματικότητα, κτλ.Τέλος, ο κ. Νέλλας υπογράμμισε ότι «λύσεις υπάρχουν κι έχουν δοκιμαστεί», τονίζοντας πως «το θέμα είναι να συνδυαστεί ο τεχνικός τρόπος, με την εκμετάλλευση των ευκαιριών που δημιουργεί μια πόλη, την εις βάθος κατανόηση των προβλημάτων και τη διάθεση να σηκώσει κανείς το βαρύ φορτίο της εφαρμογής των προτεινόμενων λύσεων».

Το κυκλοφοριακό της Αλεξανδρούπολης και προτεινόμενες λύσεις. Με το κρίσιμο ερώτημα: «Μπορούμε να κυκλοφορούμε όπως θέλουμε, να παρκάρουμε όπου νομίζουμε και όπου μας βολεύει και κυρίως μπορούμε να χρησιμοποιούμε το αυτοκίνητο μας στο κέντρο της πόλης χωρίς περιορισμούς;» και δίνοντας τη χαρακτηριστική απάντηση «ένα ξερό όχι», ξεκίνησε την εισήγησή του με τίτλο «Οι διαστάσεις του κυκλοφοριακού προβλήματος της Αλεξανδρούπολης», ο κ. Κώστας Πορτοκαλίδης, Χωροτάκτης- Πολεοδόμος Μηχανικός, απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Θεσσαλίας, συγκοινωνιολόγος MSc(eng), Institute for Transport Studies, University of Leeds, UK. Ο κ. Πορτοκαλίδης μίλησε για ασφυκτικές έως και κυκλοφοριοκτόνες πιέσεις που δέχεται καθημερινά η πόλη, από το καθημερινώς διογκούμενο κυκλοφοριακό φορτίο που οφείλεται τόσο στα νεοεισερχόμενα αυτοκίνητα όσο και στις παρωχημένες κυκλοφοριακές αντιλήψεις. Πρότεινε σαν τη μόνη λύση τον ενιαίο σχεδιασμό της πόλης και τον σχεδιασμό χρήσεων γης και ιδιαίτερα των δραστηριοτήτων που δημιουργούν ζήτηση για μετακίνηση και στάθμευση (π.χ. υπηρεσίες, λαϊκή αγορά). Επισήμανε ακόμη ότι η απομάκρυνση των υπηρεσιών της Νομαρχίας εκτός του κέντρου της πόλης είναι ένα πολύ θετικό βήμα για την αποσυμφόρηση του κέντρου, επισημαίνοντας ότι θα πρέπει τον ίδιο σχεδιασμό να ακολουθήσει και η δημοτική αρχή για τη μετεγκατάσταση των δημοτικών υπηρεσιών εκτός κέντρου. Έθιξε ακόμη το θέμα της λαϊκής αγοράς, τονίζοντας πως πρόκειται για μία οχλούσα δραστηριότητα που δημιουργεί αιχμή κυκλοφορίας και στάθμευσης. Επισήμανε ότι τα κριτήρια για τη νέα χωροθέτησή της θα πρέπει να είναι η αποσυμφόρηση του ευρύτερου κέντρου, η ευκολία πρόσβασης και η σύνδεση με μέσα μαζικής μεταφοράς και πρόβαλε ως τον καταλληλότερο χώρο τις πρώην αποθήκες της ΚΥΔΕΠ. Αναφέρθηκε ακόμη στην ανάγκη σχεδιασμού νέων συγκοινωνιακών υποδομών, στη χωροθέτηση του ΚΤΕΛ και άλλων τερματικών σταθμών, στα μέσα Μαζικής Μεταφοράς και τα μέσα σταθερής τροχιάς, στους χώρους στάθμευσης, στη διαχείριση της κυκλοφορίας, στην πολιτική στάθμευσης, στα υπόγεια γκαράζ, τη δημιουργία νέων υπαίθριων χώρων στάθμευσης, την εξασφάλιση της αναγκαίας υποδομής, ώστε να αποδοθεί σημαντικός ωφέλιμος χώρος στους πεζούς και στα ποδήλατα (Ζώνη Ήπιας Μετακίνησης), η δημιουργία οδών μικτής κυκλοφορίας πεζών - οχημάτων, η δημιουργία πεζοδρόμων, την ανάπτυξη δικτύων ποδηλατοδρόμων και λήψη μέτρων για το ποδήλατο και πολλά άλλα ενδιαφέροντα θέματα. Σημαντική ήταν επίσης η παρατήρησή του ότι «επιδίωξη κάθε παρέμβασης θα πρέπει να είναι η προσαρμογή της κυκλοφορίας στο χαρακτήρα της πόλης και όχι το αντίθετο». Παράλληλα, σημείωσε ότι ο σχεδιασμός των παρεμβάσεων πρέπει να είναι ενιαίος, τονίζοντας ότι οι προτεινόμενες παρεμβάσεις θα πρέπει να είναι ρεαλιστικές, ώστε να είναι δυνατή η υλοποίησή τους, αλλά θα πρέπει επίσης να τις διέπει και μια οραματική διάθεση για το μέλλον της πόλης. «Οι παρεμβάσεις θα πρέπει να διέπονται από τις αρχές της αειφόρου ανάπτυξης και να είναι φιλικές προς το περιβάλλον», σημείωσε.Μιλώντας για αναπλάσεις για τις ήπιες μορφές μετακίνησης, αναφέρθηκε στην εξασφάλιση της αναγκαίας υποδομής, ώστε να αποδοθεί σημαντικός ωφέλιμος χώρος στους πεζούς και στα ποδήλατα, στη δημιουργία οδών μικτής κυκλοφορίας πεζών – οχημάτων, στη δημιουργία πεζοδρόμων και τον αποκλεισμό του κέντρου της πόλης για τα οχήματα. Ο κ. Πορτοκαλίδης μίλησε για ουσιαστικά ζητήματα που αφορούν στην καλύτερη διαχείριση της κυκλοφορίας. Ένας τρόπος είναι η βελτίωση της φωτεινής σηματοδότησης και η εφαρμογή νέας, οι περιορισμοί των Ι.Χ., όπως δρόμοι ήπιας κυκλοφορίας, ζώνες αποκλειστικής κυκλοφορίας πεζών κτλ., η διαμόρφωση και η αυστηρή τήρηση του ωραρίου τροφοδοσίας και του ωραρίου κίνηση των απορριμματοφόρων. Σε ό,τι αφορά στην πολιτική στάθμευσης μίλησε για την ελεγχόμενη στάθμευση, για τη δημιουργία νέων υπαίθριων χώρων στάθμευσης Ι.Χ., κυρίως εκτός κεντρικών περιοχών, αλλά και για την εξασφάλιση χώρων στάθμευσης δικύκλων.Μίλησε ακόμη για την ανάγκη να προχωρήσει η κατασκευή του περιφερειακού δρόμου, τονίζοντας ότι θα αποσυμφορήσει σημαντικά την κυκλοφορία στο κέντρο της πόλης και όχι μόνο, ενώ μιλώντας για το υπόγειο πάρκινγκ που επιθυμεί να κατασκευάσει η δημοτική αρχή, κάτω από το πάρκο Εθνικής Ανεξαρτησίας, επισήμανε ότι, με τα σημερινά δεδομένα, αν κάποια στιγμή κατασκευαστεί το κόστος για μία ώρα στάθμευσης θα αγγίζει τα 5 ευρώ!

Συντάκτης: Kική Hπειρώτου - Εφημερίδα Γνώμη

ΑΣΤΙΚΗ –ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΗ- ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

Μια ενδιαφέρουσα έκθεση του ΥΠΕΧΩΔΕ προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Πως σχολιάζουν την έκθεση ο Χωροτάκτης-συγκοινωνιολόγος Κώστας Πορτοκαλίδης και ο επικεφαλής της «Πορείας στο μέλλον» , Γιάννης Λασκαράκης.

Το πρόβλημα της κυκλοφορίας εντός των ελληνικών πόλεων έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις σε ορισμένες περιπτώσεις, μεταξύ των οποίων και της Αλεξανδρούπολης.
Το πρόβλημα σχετίζεται βέβαια με την ποιότητα ζωής των κατοίκων και εντάσσεται στην «Πράσινη βίβλο» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τους κανόνες της οποίας πρέπει αν τηρούν όλες οι χώρες μέλη.
Tο ΥΠΕΧΩΔΕ απέστειλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή έκθεση, στα πλαίσια της Πράσινης Βίβλου, με τις θέσεις και τις προτάσεις της Χώρας σε θέματα Αστικής Κινητικότητας, δηλαδή της κυκλοφορίας εντός των πόλεων.
Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, η σημερινή κατάσταση του συγκοινωνιακού συστήματος των ελληνικών πόλεων συσχετίζεται άμεσα με τα συμπτώματα μιας χρόνιας πολεοδομικής κρίσης, η οποία εδραίωσε το ρόλο του Ι.Χ. προκαλώντας μια στρεβλή ανάπτυξη του συστήματος μεταφορών, το οποίο σε ένα φαύλο κύκλο, ενισχύει συνεχώς τη χρήση του Ι.Χ. Πολλά από τα προβλήματα που εμφανίζονται σήμερα θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως μη αναστρέψιμα, αν δεν ληφθούν δραστικά μέτρα με άμεσες αλλά και με μακροπρόθεσμες συνέπειες.
Απαιτείται λοιπόν, συνεχίζει η έκθεση, μια ολοκληρωμένη στρατηγική αστικής κινητικότητας με ξεκάθαρους στόχους.
Προς την κατεύθυνση αυτή μία από τις βασικές υποχρεώσεις σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης, καταλήγει η έκθεση, αποτελεί η προώθηση βιώσιμων μεταφορικών συστημάτων και η διαμόρφωση νέας παιδείας αστικής κινητικότητας με κριτήρια: περιβαλλοντικά , κοινωνικά και οικονομικά.
Η προτεινόμενη από το ΥΠΕΧΩΔΕ στρατηγική για την Αστική Κινητικότητα στηρίζεται στις παρακάτω τέσσερις βασικές κατευθύνσεις:

1. Ενιαίος χωροταξικός / πολεοδομικός και συγκοινωνιακός σχεδιασμός

Ο ενιαίος χωροταξικός/πολεοδομικός και συγκοινωνιακός σχεδιασμός, καθώς η πολιτική στις χρήσεις γης επηρεάζει τη μορφή και τις ανάγκες της πόλης, άρα πρέπει να συμβαδίζει με την ανάπτυξη των δικτύων μεταφορών. Τα βασικότερα μέτρα της πολιτικής αυτής συνοψίζονται παρακάτω:

(α) Συσχέτιση χρήσεων γης με τον σχεδιασμό και τη διαχείριση της συγκοινωνιακής υποδομής
- Σχεδιασμός και ανάπτυξη νέων συγκοινωνιακών υποδομών που θα τροφοδοτούν την ανάπτυξη της πόλης
- Ανάπτυξη δικτύου υπερτοπικών κέντρων πολλαπλών δραστηριοτήτων και συγκεντρωμένης απασχόλησης
- Πολιτική στάθμευσης συσχετισμένη με τον πολεοδομικό και κυκλοφοριακό σχεδιασμό
(β) Ιεραρχημένη Ανάπτυξη Υποδομών
- Ανάπτυξη μέσων σταθερής τροχιάς
- Ανακατανομή της χρήσης της διαθέσιμης οδικής υποδομής προς όφελος των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ)
- Καθορισμός δικτύων ήπιων μορφών μετακίνησης (πεζοί, ποδήλατα)
(γ) Ιεράρχηση Οδικού Δικτύου
- Διαχωρισμός κεντρικών αρτηριακών – συνδετήριων – συλλεκτήριων οδών
- Ανάπτυξη κυκλοφοριακών δακτυλίων περιφερειακής κίνησης και των ακτινικών συνδέσεων τους
- Περιορισμός διαμπερούς κυκλοφορίας με την μείωση της χωρητικότητας βασικών οδών των κεντρικών περιοχών
- Ανάπτυξη θυλάκων ήπιας κυκλοφορίας (πεζόδρομοι, ποδηλατόδρομοι)
- Καθορισμός περιοχών αποκλεισμού κυκλοφορίας Ι.Χ. (π.χ. κεντρικές εμπορικές περιοχές)

(δ) Προώθηση Θεσμικών Ρυθμίσεων για Χωροταξικό και Πολεοδομικό Σχεδιασμό
- Απλοποίηση των διαδικασιών εξειδίκευσης και εφαρμογής του Πολεοδομικού Σχεδιασμού των νέων αστικών κέντρων
- Κατοχύρωση των στρατηγικών στοιχείων της πολεοδομικής οργάνωσης της πόλης (βασικού συγκοινωνιακού δικτύου, υποδομών και δικτύων ήπιων μορφών μετακίνησης, κοινόχρηστων χώρων και κοινωφελών εγκαταστάσεων κλπ)
- Διαμόρφωση απλούστερου και ρεαλιστικού συστήματος επιμερισμού της δαπάνης πολεοδόμησης στις ιδιοκτησίες για την απόκτηση των κοινόχρηστων χώρων που απαιτούνται για την αστική κινητικότητα (π.χ. με βάση τα στοιχεία της ακίνητης περιουσίας των ΟΤΑ, με βάση το κτηματολόγιο, με την καθιέρωση ειδικού τέλους για την απαλλοτρίωση των κοινόχρηστων χώρων)
- Επικαιροποίηση και έγκριση Ρυθμιστικών Σχεδίων στα μεγάλα αστικά κέντρα που θα συμπεριλαμβάνει και τον εξειδικευμένο-Τομεακό Σχεδιασμό του συγκοινωνιακού συστήματος της πόλης

2. Διαχείριση της κυκλοφορίας

Η δεύτερη κατεύθυνση πολιτικής για την αστική κινητικότητα είναι η αποτελεσματική διαχείριση του συγκοινωνιακού συστήματος που θα αξιοποιεί τη συγκοινωνιακή υποδομή της πόλης. Με δεδομένη τη μεγάλη αύξηση του αριθμού των Ι.Χ. στις σύγχρονες ευρωπαϊκές πόλεις, οι κάτοικοι τους έχουν συνειδητοποιήσει ότι η μετακίνηση με Ι.Χ. θα είναι συνεχώς και πιο αργή και η μόνη αποτελεσματική πολιτική διαχείρισης κυκλοφορίας είναι εκείνη που προωθεί και υποστηρίζει συστηματικά τις μαζικές μετακινήσεις αντί της κυκλοφορίας των Ι.Χ. Τα βασικότερα μέτρα της πολιτικής αυτής συνοψίζονται παρακάτω.

(α) Η βελτίωση της φωτεινής σηματοδότησης. Να εφαρμοσθούν οι νέες τεχνολογίες στη φωτεινή σηματοδότηση και ειδικότερα η φωτεινή σηματοδότηση που λειτουργεί ανάλογα με τις κυκλοφοριακές συνθήκες. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμα πλήρης εφαρμογή των συστημάτων αυτών.

(β) Προτεραιότητα Μαζικών Μέσων Μεταφοράς (ΜΜΜ). Η προτεραιότητα των ΜΜΜ μπορεί να επιτευχθεί μέσω προτεραιότητας στην σηματοδότηση, μέσω κυκλοφοριακών ρυθμίσεων σε κόμβους και μέσω δημιουργίας και λειτουργίας λεωφορειολωρίδων.

(γ) Περιορισμοί ΙΧ, φυσικοί, όπως δρόμοι ήπιας κυκλοφορίας, όρια ταχύτητας, ζώνες αποκλειστικής κυκλοφορίας πεζών κ.ά.

(δ) Τιμολόγηση ΙΧ. Περιβαλλοντικά τέλη, τιμολόγηση της συμφόρησης κ.ά. Προώθηση της κυκλοφορίας των δίτροχων.

(ε) Διαμόρφωση και αυστηρή τήρηση ωραρίου τροφοδοσίας και ωραρίου κίνησης απορριμματοφόρων οχημάτων.

(στ) Κίνητρα για μετακίνηση προσωπικού σε μεγάλες βιομηχανίες, επιχειρήσεις κ.λ.π. με ιδιωτικά λεωφορεία των εταιρειών αυτών ή / και ειδικές δρομολογήσεις στις ώρες αιχμής ΜΜΜ προς τέτοιες περιοχές.

(ζ) Πολιτική Στάθμευσης, όπως:
- Προτεραιότητα στους κατοίκους και στη βραχυχρόνια στάθμευση των επισκεπτών.
- Δημιουργία νέων (κυρίως υπογείων) χώρων στάθμευσης Ι.Χ. κυρίως εκτός των κεντρικών περιοχών.
- Ελεγχόμενη στάθμευση, με πιθανότητα επανεπένδυσης των εσόδων της στη βελτίωση των ΜΜΜ σε δημοτικό ή μητροπολιτικό επίπεδο.
- Χώροι στάθμευσης για μετεπιβίβαση, σε τερματικούς ή περιφερειακούς σταθμούς ΜΜΜ.
- Δημόσιοι χώροι στάθμευσης σε περιαστικές περιοχές ή στην αρχή κεντρικών αστικών αρτηριών.
- Πρόγραμμα ανάπτυξης και λειτουργίας ιδιωτικών χώρων στάθμευσης, με συγκεκριμένα κριτήρια για την ιεράρχηση της άδειας ανάπτυξης ή / και χρηματοδότησης τους.
- Εξασφάλιση στάθμευσης δικύκλων.

(η) Αναβάθμιση ποιότητας του οδικού δικτύου με απώτερο στόχο την οδική ασφάλεια, όπως:
- Σχεδιασμός οδικής υποδομής, με στόχο τη βελτίωση της συμπεριφοράς των οδηγών.
- Τακτική συντήρηση και διορθωτικές επεμβάσεις στο οδικό δίκτυο.
- Εντοπισμός και βελτίωση των επικίνδυνων σημείων.
- Συστηματική επιτήρηση της κυκλοφορίας για τη βελτίωση της συμπεριφοράς των οδηγών.
- Διευκόλυνση των ΑμΕΑ, σε επίπεδο σχεδιασμού υποδομών και πρόσβασης σε αυτές, εγκαταστάσεων εντός των οχημάτων κ.α.
- Δημιουργία Σταθμών Μετεπιβίβασης, που να συνδυάζουν δύο ή περισσότερα από τα επόμενα: μέσα σταθερής τροχιάς, λεωφορεία, πεζή μετακίνηση, ποδήλατα, ΙΧ, ταξί).
- Ενιαία τιμολογιακή πολιτική.

3. Αναπλάσεις για ήπιες μορφές μετακίνησης

Αφορά την απόδοση περισσότερου χώρου στις ήπιες μορφές μετακίνησης με τον ταυτόχρονο περιορισμό / αποθάρρυνση της χρήσης του ΙΧ αυτοκινήτου, με τα παρακάτω μέτρα:
(α) Εξασφάλιση της αναγκαίας υποδομής ώστε να αποδοθεί σημαντικός ωφέλιμος χώρος στους πεζούς και στους ποδηλάτες. Τα βασικότερα μέτρα της πολιτικής αυτής συνοψίζονται παρακάτω:
- πρόβλεψη του δομικού διαχωρισμού της οδού (πλάτη πεζοδρομίων, οδοστρώματος, νησίδων)
- ανάπτυξη δικτύων πεζοδρόμων και ποδηλατοδρόμων
- συντήρηση και επιτήρηση σωστής λειτουργίας πεζοδρόμων και ποδηλατοδρόμων και συστηματική αναβάθμιση των πεζοδρομίων και ασφαλής διαχωρισμός τους από την κυκλοφορία των οχημάτων .
- ανάπτυξη θέσεων στάθμευσης ποδηλάτων
- ανάπτυξη προστατευμένων διαδρομών για ΑμΕΑ
- δημιουργία οδών μικτής κυκλοφορίας πεζών - οχημάτων (woonerf)
- εφαρμογή σειράς τεχνικών μέτρων χαμηλού κόστους μείωσης της ταχύτητας σε επιλεγμένες περιοχές κατοικίας (σαμαράκια κ.λ.π.)

(β) Προώθηση ενός πακέτου μέτρων ειδικά για την προώθηση του ποδηλάτου ως μεταφορικού μέσου, όπως:
- Ποδήλατα πόλης (City bikes). Πιλοτική εφαρμογή συστήματος ενοικίασης με ευνοϊκούς όρους ή δανεισμού ποδηλάτων σε συγκεκριμένα σημεία (κεντρικοί κόμβοι μετακίνησης). Ο χρήστης θα παίρνει και θα αφήνει το ποδήλατο σε ειδικά προβλεπόμενες θέσεις.
- Ελεύθερη μεταφορά των ποδηλάτων από τα οχήματα δημόσιας συγκοινωνίας, η κατασκευή ειδικών χώρων για τη στάθμευση και προστασία τους,
- Κυκλοφοριακές ρυθμίσεις και για ποδηλάτες όπως κατάλληλο σύστημα σήμανσης, ρύθμιση φαναριών για εξασφάλιση συνεχούς ροής κ.λ.π.

4. Τεχνολογίες και μέτρα για το περιβάλλον

Αφορά στην προώθηση τεχνολογιών και μέτρων για τη μείωση της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος λόγω της κυκλοφορίας (ρύποι οχημάτων, θόρυβος κ.λ.π.).
Τα βασικότερα μέτρα της πολιτικής αυτής συνοψίζονται παρακάτω.
(α) Τεχνολογίες περιορισμού εκπομπών στα οχήματα
- Κίνητρα για απόσυρση των Ι.Χ. οχημάτων χωρίς καταλυτικό μετατροπέα
- Εισαγωγή φυσικού αερίου σε περισσότερα λεωφορεία, διερεύνηση αξιοποίησής του και σε άλλα βαρέα οχήματα
- Εισαγωγή ενιαίας κάρτας ελέγχου καυσαερίων και θορύβου για όλες τις κατηγορίες οχημάτων, συμπεριλαμβανομένων και των δικύκλων
(β) Τεχνολογίες περιορισμού εκπομπών στα καύσιμα, με προώθηση
- «Καθαρών» καυσίμων με χαμηλή περιεκτικότητα σε θείο
- Βιοντήζελ
- Βιοαιθανόλης

(γ) Περιβαλλοντική Τιμολόγηση Ι.Χ. σύμφωνα με την αρχή: ο «ρυπαίνων» πληρώνει.

Πως σχολιάζει την έκθεση ο Χωροτάκτης-Συγκοινωνιολόγος Κώστας Πορτοκαλίδης

Απευθυνθήκαμε στο κ. Πορτοκαλίδη Κώστα, Πολεοδόμο Χωροτάκτη Μηχανικό – Συγκοινωνιολόγο, για να μας σχολιάσει την ανωτέρω έκθεση και κυρίως να μας διαφωτίσει για τις δράσεις και κυρίως τις αρμοδιότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για την υλοποίηση των στόχων, έτσι όπως τέθηκαν από την κεντρική εξουσία.

Σύμφωνα με τον κ. Πορτοκαλίδη, η στρατηγική για την αστική κινητικότητα, έτσι όπως τέθηκε υπό την μορφή τεσσάρων συγκεκριμένων κατευθύνσεων, κινείται προς μια νεοτερική και αειφορική προσέγγιση των προβλημάτων των ελληνικών πόλεων. Είναι χωρίς περιστροφές, προς την θετική κατεύθυνση, μιας και κατευθύνει τα μέτρα και τις πρακτικές ορθού σχεδιασμού στην διαχείριση των υποδομών και των πολιτικών και όχι στην έλλειψη τους. Περιγράφει την υφιστάμενη κατάσταση των ελληνικών πόλεων με πολύ μελανά χρώματα, αλλά με ρεαλισμό και κυρίως με διάθεση να εντοπίσει το πρόβλημα στην ουσία του που δεν είναι άλλη από την αδυναμία και κυρίως την αποτυχία του σχεδιασμού, σε όλα τα επίπεδα, μακροσκοπικά και μικροσκοπικά.

«Καθ΄ όσον γνωρίζω», σημειώνει ο κ. Πορτοκαλίδης, «είναι από τις ελάχιστες φορές που συναντάμε σε επίσημες κυβερνητικές θέσεις την σαφή παραδοχή για τις αρνητικές συνέπειες από την γενικευμένη χρήσης του ΙΧ αυτοκινήτου. Δεν είναι πλέον αυτονόητο ότι ο καθένας μπορεί να μετακινείται καθημερινά όπου θέλει, με τον τρόπο που αυτός θέλει απλά επειδή διατίθεται η υποδομή (οδικό δίκτυο, θέσεις στάθμευσης κλπ.). Παρά την κεφαλαιώδη σημασία του ΙΧ αυτοκινήτου σε εθνική αλλά και οικογενειακή κλίμακα, οι αρνητικές επιπτώσεις από την υπερβολική χρήση σε σχέση με την ισόνομη και αειφόρο λειτουργία της πόλης επιβάλλουν αντικίνητρα, ακόμα και τη δραστική περικοπή του. Η επιβολή περιορισμών σε αυτού του είδους την ελευθερία θεωρείται πλέον ως ένα βασικό εργαλείο του κυκλοφοριακού σχεδιασμού στα κέντρα των πόλεων».

«Επίσης», συνεχίζει ο κ. Πορτοκαλίδης, «Είναι πιστεύω κατανοητό ότι η πολιτική τιμολόγησης και τα μέτρα για το περιβάλλον, έτσι όπως προτάσσονται από την τέταρτη κατεύθυνση, αφορούν την πολιτική της κεντρικής κυβέρνησης και κυρίως τα υπουργεία ΥΠΕΧΩΔΕ και Μεταφορών. Οι τρεις όμως πρώτες βασικές κατευθύνσεις και οι δέσμες μέτρων που αυτές προτείνουν, αφορούν αρμοδιότητες και δράσεις που πρέπει να υλοποιηθούν από τις Τοπικές Αυτοδιοικήσεις και εκεί πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή σας».

«Γίνεται αντιληπτή η κεφαλαιώδης σημασία της Δημοτικής κυρίως Αρχής στον σχεδιασμό και την διαχείριση της Πόλης. Όσον αφορά την πρώτη κατεύθυνση πολιτικής, όλες οι δράσεις που αφορούν την ιεράρχηση του οδικού δικτύου, την οριοθέτηση των κεντρικών περιοχών και των περιοχών ήπιας κυκλοφορίας, την επιλογή και εφαρμογή των πολιτικών στάθμευσης στις κεντρικές περιοχές, την ιεραρχημένη ανάπτυξη υποδομών μεταφορών (οδικών αλλά κυρίως ΜΜΜ), τον καθορισμό των εναλλακτικών δικτύων κυκλοφορίας (πεζών και ποδηλάτου), την πολιτική των χρήσεων γης και των πολεοδομικών παραμέτρων που διέπουν τον αστικό χώρο (Σ.Δ., κλπ), είναι επιλογές της στρατηγικής του Δήμου για τον χωροταξικό / πολεοδομικό και συγκοινωνιακό σχεδιασμό. Δεν νομίζω ότι πρέπει να συμπληρώσουμε τίποτα παραπάνω για να κατανοήσουμε την κεφαλαιώδη σημασία που πρέπει να έχει ο σχεδιασμός και η εφαρμογή των πολιτικών στο επίπεδο της Αυτοδιοίκησης».
«Η ίδια σημασία προκύπτει και από την δεύτερη κατεύθυνση πολιτικής, μιας και ο φορέας υλοποίησης της είναι ο Δήμος. Σε αυτή εντάσσονται δράσεις για τον περιορισμό ή την τιμολόγηση (διόδια, ελεγχόμενη στάθμευση) της χρήσης του Ι.Χ. στις κεντρικές περιοχές, την προνομιακή αντιμετώπιση των ΜΜΜ και την προώθηση της χρήσης τους (βελτιστοποίηση υποδομής και προώθηση λειτουργίας τους), και την αναβάθμιση της οδικής ασφάλειας κ.λπ».
«Θα ήθελα όμως να σταθώ στην Τρίτη κατεύθυνση πολιτικής, μιας και μέσα από την εφαρμογή της είναι μια μεγάλη ευκαιρία να αναπλάσουμε την πόλη και να αλλάξουμε την εικόνα της. Με την προώθηση υποδομών για ήπιες μορφές μετακίνησης όπως είναι το ποδήλατο και το βάδισμα, τρόποι φιλικοί προς το περιβάλλον και υποστηρικτικοί της καλής υγείας, μπορούμε να επανασχεδιάσουμε με νέες αρχές και πρότυπα το δημόσιο χώρο. Πρέπει να μας γίνει βίωμα ότι επιδίωξη μας είναι να προσαρμοστεί η κυκλοφορία στο χαρακτήρα της πόλης και όχι το αντίθετο!. Η ανάγκη σχεδιασμού της πόλης κάτω από ένα νέο πρίσμα δεν είναι μόνο ανάγκη της παρούσας κατάστασης αλλά και της μελλοντικής μορφής της. Η βιώσιμη μετακίνηση (κινητικότητα) προϋποθέτει θυσίες αλλά και προσπάθεια από όλους μας, για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να απολαύσουμε μια πόλη όπως την επιθυμούμε και την ονειρευόμαστε».

Η ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Ο επικεφαλής της παράταξης «πορεία στο μέλλον» δημοτικός σύμβουλος Γιάννης Λασκαράκης , κληθείς να σχολιάσει την έκθεση αυτή του ΥΠΕΧΩΔΕ, μας είπε τα εξής: «Είναι μια ολοκληρωμένη πρόταση που δείχνει ότι συντάχθηκε από ειδικούς επιστήμονες που γνωρίζουν ότι τα προβλήματα των ελληνικών πόλεων στο ζήτημα του κυκλοφοριακού έχουν φθάσει σχεδόν σε μη ανατρέψιμο σημείο. Οι προτάσεις τους βρίσκονται σε σωστή κατεύθυνση και μάλιστα οι περισσότερες συμπεριλαμβάνονται στο πρόγραμμά μας ή στις πρόσφατες προτάσεις μας για την απαλλοτρίωση ελεύθερων χώρων. Την ίδια στιγμή αφήνει έκθετη τη σημερινή δημοτική αρχή, αλλά και την μείζονα αντιπολίτευση, οι οποίες αρνούνται πεισματικά να φροντίσουν για την απαλλοτρίωση στρατηγικής σημασίας χώρων για την επίλυση των πολεοδομικών και κυκλοφοριακών προβλημάτων της Αλεξανδρούπολης.

Είναι λοιπόν και δική μας θέση ο «Ενιαίος χωροταξικός, πολεοδομικός και συγκοινωνιακός σχεδιασμός, καθώς και η συσχέτιση χρήσεων γης με τον σχεδιασμό και τη διαχείριση της συγκοινωνιακής υποδομής»

Μιλάμε συνεχώς για την «προώθηση βιώσιμων μεταφορικών συστημάτων και τη διαμόρφωση νέας παιδείας και κυκλοφορικής αγωγής των δημοτών».
Πρώτοι εμείς μιλήσαμε για την «ανάπτυξη μέσων σταθερής τροχιάς, όπως το τραμ, αλλά και για την προτεραιότητα των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και των ήπιων μορφών μετακίνησης (πεζοί, ποδήλατα)». Την ώρα που οι «μωροί» μας ειρωνεύονταν.
Από χρόνια παλεύουμε για την ανάπτυξη κυκλοφοριακών δακτυλίων περιφερειακής κίνησης, για τον περιορισμός διαμπερούς κυκλοφορίας και για τον καθορισμό περιοχών αποκλεισμού κυκλοφορίας Ι.Χ. (π.χ. κεντρικές εμπορικές περιοχές)
Αγωνιζόμαστε για τη «απόκτηση με απαλλοτρίωση των κοινόχρηστων χώρων που απαιτούνται για την αστική κινητικότητα», σε αντίθεση με την πολιτική της δημοτικής αρχής να αρνείται τις απαλλοτριώσεις, να απεμπολεί το δικαίωμά της στην διαχείριση των χρήσεων γης, προς όφελος των φίλων του και ιδιωτών.
Βασικές πολιτικές της παράταξής μας είναι:
Η προτεραιότητα στους πολίτες έναντι των οχημάτων
Η δημιουργία νέων (κυρίως υπογείων) χώρων στάθμευσης Ι.Χ., εκτός των κεντρικών περιοχών και υποχρεωτική κατασκευή πάρκινγκ στις νέες πολυκατοικίες (Σε αντίθεση με τη δημοτική αρχή που προωθεί τη μετατροπή της κεντρικής πλατείας Ανεξαρτησίας σε υπόγειο πάρκινγκ και απαλλάσσει τους εργολάβους οικοδομών του κέντρου από την υποχρέωση των χώρων στάθμευσης).
Η ελεγχόμενη στάθμευση με μικρό αντίτιμο, με διάθεση των εσόδων της στη βελτίωση των ΜΜΜ του δήμου. Εξαιρούνται οι μόνιμοι κάτοικοι.
Η «κατασκευή τερματικών σταθμών Μέσων Μαζικής Μεταφοράς που να συνδυάζουν δύο ή περισσότερα μέσα (τραμ, τραίνο, λεωφορεία ΚΤΕΛ, αστικά, ποδήλατα, ΙΧ, ταξί) για μετεπιβίβαση των επιβατών. Αντίθετα ο Δήμαρχος χωροθετεί το ΚΤΕΛ εκτός πόλης χωρίς καμία συσχέτιση με τα άλλα μέσα μεταφοράς.
Οι δημόσιοι ή ιδιωτικοί χώροι στάθμευσης με συγκεκριμένα κριτήρια, σε περιαστικές περιοχές ή στην αρχή κεντρικών αστικών αρτηριών.
Η Εξασφάλιση χώρων για την στάθμευση των δικύκλων.
Διευκόλυνση των ΑμΕΑ, σε επίπεδο σχεδιασμού υποδομών και πρόσβασης σε αυτές, εγκαταστάσεων εντός των οχημάτων κ.α.
Προώθηση ενός πακέτου μέτρων ειδικά για την προώθηση του ποδηλάτου ως μεταφορικού μέσου, όπως ποδηλατοδρόμοι, δημοτικά ποδήλατα κοινής χρήσης με δανεισμό, ρύθμιση φαναριών για ροή ποδηλάτων κλπ.

Όλα αυτά ήταν και είναι οι θέσεις της παράταξης μας για το κυκλοφοριακό. Θέσεις που καθημερινά εμπλουτίζονται από νέες προτάσεις και απόψεις των πολιτών και των επιστημόνων που διαθέτουμε. Θέσεις που αποσκοπούν στην προσαρμογή της πόλης στις ανάγκες των κατοίκων και όχι το ανάποδο. Χαιρόμαστε που και οι θέσεις της πολιτείας ταυτίζονται με τις δικές μας. Το μόνο που λείπει είναι η πολιτική βούληση της σημερινής δημοτικής αρχής και η ικανότητά της να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται. Κάθε μέρα που περνάει το κάνει αυτό και πιο εξόφθαλμο. Κάθε μέρα που περνάει η κατάσταση γίνεται μη αναστρέψιμη…

Εφημερίδα Η ΓΝΩΜΗ, φύλλο 28.03.2008

«Κυκλοφοριοκτονία …»

Αλήθεια, η σημερινή κατάσταση της πόλης μας και κυρίως οι συνθήκες κυκλοφορίας στους δρόμους, μπορούν να μας κάνουν να νιώθουμε ότι ζούμε σε μια ανθρώπινη και πάνω απ’ όλα βιώσιμη πόλη; Μια εύλογη σκέψη που πρέπει να περνά από το μυαλό όλων μας, όταν βρισκόμαστε μπροστά σε μια καθημερινότητα που συνεχώς επιδεινώνεται δραματικά κυρίως στις κεντρικές περιοχές. Τελικά, μπορεί αυτή η πόλη να βρει τη χαμένη ισορροπία της, την όμορφη καθημερινότητα που τόσο αναπολούν οι παλαιότεροι κάτοικοι; Υπάρχει ακόμα χρόνος και προοπτική να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση και να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής των κατοίκων μέσα από τη βελτίωση και την οργάνωση της κυκλοφορίας των πεζών και των οχημάτων;

Ερωτήματα που, αν και τίθενται συχνά προς τις τοπικές διοικήσεις και Αρχές του τόπου, εν τούτοις οι απαντήσεις ποτέ δεν είναι επαρκείς και κυρίως οι διάφορες παρεμβάσεις δεν φαίνεται να δίνουν καμία λύση. «Είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε» θα λέγαμε αν θέλαμε να παρουσιάσουμε την κατάσταση με μια δόση σαρκασμού, αλλά με πλήρη επίγνωση του εγκλήματος που διαπράττουμε! Για να είμαστε πιο ειλικρινείς, το βασικό ερώτημα που απασχολεί όλους μας είναι:

‘’Μπορούμε να κυκλοφορούμε όπως θέλουμε, να παρκάρουμε όπου νομίζουμε και όπου μας βολεύει ή μας καπνίσει και κυρίως μπορούμε να χρησιμοποιούμε το αυτοκίνητο μας στο κέντρο της πόλης χωρίς περιορισμούς;’’

Η απάντηση είναι ένα ξερό ΟΧΙ !!! Οι πιέσεις που δέχεται το κέντρο της πόλης, από το καθημερινώς διογκούμενο κυκλοφοριακό φορτίο που οφείλεται και στα νεοεισερχόμενα αυτοκίνητα αλλά και στις παρωχημένες κυκλοφοριακές αντιλήψεις, είναι ασφυκτικές μέχρι και κυκλοφοριοκτόνες.

Οι αρνητικές συνέπειες από την γενικευμένη χρήσης του ΙΧ αυτοκινήτου είναι τόσο σημαντικές για την βιώσιμη ανάπτυξη της πόλης που δεν είναι πλέον αυτονόητο ότι ο καθένας μπορεί να μετακινείται καθημερινά όπου θέλει, με τον τρόπο που αυτός θέλει. Θέτοντας το θέμα διαφορετικά, είναι ζήτημα πλέον εάν κάθε πολίτης μπορεί να χρησιμοποιεί το αυτοκίνητό του κατά βούληση απλά επειδή διατίθεται η υποδομή (οδικό δίκτυο, θέσεις στάθμευσης κλπ.) ή εάν μπορούν και πρέπει να επιβληθούν περιορισμοί σε αυτού του είδους την ελευθερία. Παρά την κεφαλαιώδη σημασία του ΙΧ αυτοκινήτου σε εθνική αλλά και οικογενειακή κλίμακα, οι αρνητικές επιπτώσεις από την υπερβολική χρήση σε σχέση με την ισόνομη και αειφόρο λειτουργία της πόλης επιβάλλουν αντικίνητρα, ακόμα και περιορισμούς με σκοπό τη δραστική περικοπή του. Για το λόγο αυτό δεν μπορεί να αναγνωρισθεί "δικαίωμα" στην χρήση του ΙΧ αυτοκινήτου σε αντίθεση με τα δικαιώματα των πεζών.

Αντίθετα από ότι συνέβη στην πόλη μας και γενικά στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας, πολλές ευρωπαϊκές χώρες όταν βρέθηκαν μπροστά σε παρόμοια προβλήματα, αντί να ενισχύσουν τη χρήση των μηχανοκίνητων οχημάτων στις πόλεις (πολλές από τις οποίες είναι ιστορικές και πυκνοδομημένες), ευνόησαν τις συλλογικές μεταφορές, την ποδηλασία και την πεζοκίνηση, με αποτέλεσμα τη βελτίωση της εικόνας και της ποιότητας ζωής στις πόλεις (π.χ. Ζυρίχη, Κοπεγχάγη, Άμστερνταμ κλπ), πράγμα που είχε και ευνοϊκές συνέπειες στην οικονομική δραστηριότητα (τουρισμός, προσέλκυση στελεχών επιχειρήσεων κλπ).

Η εντύπωση που δίνει σήμερα η πόλη μας είναι περισσότερο μιας τριτοκοσμικής παρά μιας αστικής περιοχής ανεπτυγμένου (οικονομικά, πολιτικά και πολιτιστικά) κράτους. Πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους, ότι η εξισορρόπηση της κυκλοφορίας στην πόλη, απαραίτητη προϋπόθεση για την βιώσιμη ανάπτυξή της, επιβάλλει μείωση της χρήσης του ιδιωτικού αυτοκινήτου με παράλληλη ανάπτυξη εναλλακτικών και πιο φιλικών προς το περιβάλλον μέσων μεταφοράς. Εδώ εντοπίζεται η μεγάλη ευθύνη των πολιτικών που αντί να στηρίζουν παρεμβάσεις απαραίτητες για την πόλη, αρέσκονται στην αδράνεια και σε προτάσεις μηδενικού κόστους χωρίς κανένα αποτέλεσμα για τους πολίτες.

Οι σύγχρονες τάσεις της πολεοδομίας και της κυκλοφοριακής τεχνικής ορίζουν ότι οι μεταφορές στην πόλη πρέπει να βασίζονται κυρίως στα μέσα μαζικής μεταφοράς, την ποδηλασία και την πεζοκίνηση και όχι στη χρήση του ΙΧ οχήματος. Ζητούμενο πλέον δεν είναι η υλοποίηση νέων έργων υποδομής (δρόμοι, χώροι στάθμευσης κ.λπ) αλλά κυρίως η αποτελεσματική διαχείριση των υφιστάμενων. Κοινωνική πολιτική δεν αποτελεί η μείωση του κόστους απόκτησης και χρήσης του ΙΧ αυτοκινήτων. Πραγματικά κοινωνική καθώς και περιβαλλοντικά ευαίσθητη πολιτική είναι η βελτίωση της ποιότητας και συχνότητας των δημοσίων συγκοινωνιών, καθώς και η εξασφάλιση της δυνατότητας για άνετη και ευχάριστη πεζή μετακίνηση για όλους.

Η ανάγκη διαχείρισης της κυκλοφορίας κάτω από ένα νέο πρίσμα δεν είναι μόνο ανάγκη της παρούσας κατάστασης της πόλης αλλά και της μελλοντικής μορφής της. Η αύξηση του πληθυσμού και κατά συνέπεια η αύξηση του αριθμού των αυτοκινήτων επιβάλλουν τη λήψη μέτρων.

Κύρια επιδίωξη είναι να προσαρμοστεί η κυκλοφορία στο χαρακτήρα της πόλης και όχι το αντίθετο!

Πρέπει να πάψουμε να ενεργούμε και σκεφτόμαστε με κύριο γνώμονα την εξυπηρέτηση του ΙΧ αυτοκινήτου. Είναι καιρός να το απομυθοποιήσουμε το μέσο αυτό και να αρχίσουμε να σχεδιάζουμε τις πόλεις μας με κέντρο τον πολίτη και τις ανάγκες του.

Η βιώσιμη μετακίνηση (κινητικότητα) προϋποθέτει θυσίες αλλά και προσπάθεια από όλους μας, για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να απολαύσουμε μια πόλη όπως την επιθυμούμε και την ονειρευόμαστε ….. μια όμορφη πόλη.

Νέα Αλλαγή – Ανοιχτή επιστολή προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ

Πρόεδρε,
Παρακολουθώντας τον τελευταίο καιρό τον προσυνεδριακό διάλογο του ΠΑΣΟΚ, ως μέλη της ΝΟΕΣ αλλά πάνω απ’ όλα ως νέοι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για τα πολιτικά δρώμενα τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο, και με αφορμή την επίσκεψη σου στην περιοχή μας, σου εκφράζουμε με λίγες λέξεις τις σκέψεις μας για το παρόν και το μέλλον του κινήματος.

Λίγες μέρες πριν το συνέδριο και τίποτα δεν φαίνεται να είναι ικανό να αναστρέψει τη δηλωμένη απογοήτευση του κόσμου, που εκφράστηκε σε μεγάλο βαθμό κατά τις τελευταίες εκλογές. Τουναντίον, μεγιστοποιείται η απαξίωση της πολιτικής και πλήττει κυρίως τον πολιτικό και κοινωνικό χώρο της κεντροαριστεράς. Σήμερα το ΠΑΣΟΚ, αν και στην αξιωματική αντιπολίτευση, βρίσκεται σε μια λανθάνουσα πορεία αποδόμησης σε ένα πάλαι ποτέ προνομιακό μέτωπο, αυτό της ιδεολογικής και πολιτικής συγκρότησής του.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι απώλεσε την επαφή, την επικοινωνία του με τις ομάδες αυτές που αποτελούσαν διαχρονικά τον προνομιακό χώρο του. Έχασε την ατμομηχανή του, που δεν είναι άλλη από την κοινωνική και πολιτική υπεροχή του! Οι αρχές, οι αξίες και τα οράματα του για ελευθερία, δικαιοσύνη, λαϊκή κυριαρχία, αποκέντρωση, αυτοδιοίκηση, συμμετοχικότητα κλπ αλλοτριώθηκαν και κατέστησαν μη πειστικές διακηρύξεις. Ακόμη και το κυρίαρχο σύνθημα των τελευταίων εκλογών, αυτό της νέας αλλαγής, πέρασε απαρατήρητο.

Ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ πλανάται. Γιατί δεν μπορεί να πείσει για την διαφορετικότητα και την ποιότητα του έναντι της συντηρητικής παράταξης και των λοιπών κομμάτων της αριστεράς;

Η απάντηση αν και πικρή, πρέπει να ειπωθεί ανοιχτά και ξεκάθαρα. Δεν μπορείς να επικαλείσαι ένα νέο ξεκίνημα με παλιά υλικά και βαρίδια της κυβερνητικής πορείας του κόμματος. Η πρόταση αυτή δεν αποτελεί μομφή κατά της κατά τα άλλα ιδιαίτερα αποδοτικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αλλά αναδεικνύει το τέλος της εποχής αυτής, και μαζί και το τέλος των προσώπων που την εξέφρασαν. Η μακρόχρονη διατήρηση στην εξουσία, μετέτρεψε το κίνημα σε ένα κλειστό κύκλωμα ημετέρων και κρατικών αξιωματούχων που το οδήγησαν στην πλήρη αποκοπή του από την κοινωνία και κυρίως από το πιο ενεργό και πολλά υποσχόμενο κομμάτι, αυτό των νέων ανθρώπων.

Σήμερα, η ανανέωση του κινήματος, αν και αποτελεί βασική πολιτική σου θέση, φαίνεται να είναι μια ψευδεπίγραφη επιταγή, μια δήλωση κενού περιεχομένου. Δεν υποστηρίζουμε, πρόεδρε, την ανανέωση με όρους ηλικιακούς, αλλά με όρους πολιτικούς. Δεν είμαστε από τους νέους που πιστεύουν ότι πρέπει να αποσυρθούν όλα τα παλιά στελέχη για να παραχωρήσουν τη θέση τους στους νέους. Πιστεύουμε πως το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται νέες ιδέες, ανεξαρτήτου ηλικίας, χρειάζεται την εμπειρία και τη γνώση των παλαιότερων και τη φλόγα και τα οράματα των νεότερων. Διαφωνούμε με κάποιους νέους που εκφράζονται με ξύλινη γλώσσα στην πολιτική, που αναπαράγουν συνθήματα και όρους πεπαλαιωμένους. Η πολιτική ωριμότητα και ο πολιτικός λόγος επέρχονται μέσα από την τριβή με την καθημερινότητα, με την κατανόηση των εννοιών και με την εμπειρία που προσφέρει η συνεχής ενασχόληση με τα κοινά. Πολύ συχνά ακούμε σε συζητήσεις παλαιότερα στελέχη να λένε «να προτάξουμε τους νέους μπροστά», «να ακούσουμε τι έχουν να μας πουν», «να δώσουμε τόπο στα νιάτα». Ποιοι όμως το κάνουν πράξη αυτό; Και ποιους τελικά προωθούν; Λίγοι είναι οι άνθρωποι που το πιστεύουν πραγματικά αυτό και οραματίζονται ένα μέλλον που η συμμετοχή των νέων θα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής κατάστασης στη χώρα. Θέλουμε να πιστεύουμε πως ένας από αυτούς είσαι και εσύ Πρόεδρε.

Δεν διεκδικούμε θέση στο πολιτικό σύστημα ως αυτόκλητοι συνεχιστές μιας συντεχνιακής παράδοσης, αλλά πιστεύουμε στην λειτουργία της δημοκρατίας εντός του κινήματος. Οραματιζόμαστε την ίση μεταχείριση όλων υπό το πρίσμα μιας εσωτερικής αυτοοργάνωσης που θα δίνει την ευκαιρία και την δυνατότητα να διακρίνονται οι υγιείς πολιτικές δυνάμεις. Θέλουμε ένα κόμμα ανοιχτό, που να αφουγκράζεται την κοινωνία, να μην λαϊκίζει και κυρίως να πηγαίνει αντίθετα στο ρεύμα όταν αυτό το απαιτεί η εποχή. Δεν δεχόμαστε άλλους συμβιβασμούς και στρογγυλεύσεις και απαιτούμε καθαρές θέσεις όσο επίπονες και αν είναι αυτές ανεξαρτήτου πολιτικού κόστους. Στην τελική, επιδίωξη του κινήματος θα πρέπει να είναι η προετοιμασία των συνθηκών μιας πραγματικής ανανέωσης τόσο σε ιδέες όσο και σε πρακτικές που να καθιστούν την νέα αλλαγή αποδεκτή από την βάση του κινήματος.

Θλιβόμαστε και απογοητευόμαστε όταν ακούμε από κάποιους ότι πρέπει να ξαναβρούμε το «παλιό» ΠΑΣΟΚ, αυτό που κέρδιζε τις εκλογές και κυβερνούσε τα τελευταία 20 χρόνια. Μα, αυτός είναι αλήθεια ο μοναδικός στόχος αυτή τη στιγμή; Να κυβερνήσει πάλι το ΠΑΣΟΚ; Ή να επαναπροσδιορίσει του στόχους του και να προσαρμοστεί στη σημερινή κατάσταση της χώρας;

Κάποιοι μιλάνε για ενότητα ενώ ταυτόχρονα δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν ένα βήμα πίσω και να συναινέσουν με κανέναν, παρά μόνο απαιτούν από τους άλλους να συναινέσουν μαζί τους. Μιλάνε για ανανέωση και αυτοκάθαρση ενώ ταυτόχρονα βγάζουν τον εαυτό τους απ΄ έξω εννοώντας ότι κάποιοι άλλοι (ποιοι άραγε;) πρέπει να απομακρυνθούν γιατί με την παρουσία τους κάνουν κακό στο κίνημα. Πότε επιτέλους θα αναλάβει ο καθένας την ευθύνη που του αναλογεί;

Πρόεδρε, δεν αντέχουμε άλλο την διαιώνιση ενός τοπικού «διευθυντηρίου» το οποίο ορίζει, χρίζει, ανεβάζει και κατεβάζει, πράττει και λειτουργεί με όρους και τακτικές απολιτικής συμπεριφοράς. Και όλα αυτά υπό την πλήρη και σθεναρή υποστήριξη και ανοχή της κεντρικής οργάνωσης του κινήματος. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι με αυτές τις τακτικές, οι τοπικοί άρχοντες και οι αυτοδιοικήσεις δεν αναδεικνύονται μέσα από την κοινωνία και ως εκ τούτου δεν εκφράζουν τις αγωνίες και τις ανάγκες του λαού που εκπροσωπούν. Σου θυμίζουμε πρόεδρε, ότι εσύ πρώτος έθεσες το ζήτημα της εκλογής των τοπικών αρχόντων και προσπάθησες να υιοθετήσεις μια νέα αντιπροσωπευτική, συλλογική και άμεση δημοκρατική εκλογή τους μέσα από τα όργανα του κόμματος. Τι έγιναν οι εξαγγελίες αυτές; Θα συνεχίσουν τα χρίσματα να «δωρίζονται» σε παρατάξεις που δεν μπορούν και δεν έχουν την πολιτική βούληση αλλά και την ιδεολογική ταυτότητα, να εκφράσουν τις ιδέες και τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την Αυτοδιοίκηση με αποτέλεσμα να το εκθέτουν στην τοπική κοινωνία;

Κάποιοι τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο, έφεραν το ΠΑΣΟΚ στην κατάσταση που είναι σήμερα. Δυστυχώς όμως κανένας δεν παραδέχεται το μερίδιο ευθύνης που πρέπει να αναλάβει. Πόσο μάλλον στην τοπική κοινωνία μας, όπου το κίνημα είναι αποστασιοποιημένο και δεν εκφράζει τις θέσεις και τις απόψεις του στα μεγάλα και κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν όλους μας. Καμία σαφή θέση δεν έχει διατυπωθεί για τα αναπτυξιακά σχέδια της κυβέρνησης όπως ο αγωγός πετρελαίου και τα χρυσωρυχεία Θράκης, τη στιγμή που όλα αυτά έχουν προκαλέσει την ανησυχία και τις έντονες αντιδράσεις του κόσμου. Τότε, ποια η σκοπιμότητα ύπαρξης των τοπικών οργανώσεων και ποιος ο ουσιαστικός ρόλος τους στην αναγέννηση του κινήματος; Είναι θλιβερή η σημερινή εικόνα τους, να αποτελούν πεδία προσωπικών επιδιώξεων και τακτικών και χώρους πελατειακών εξυπηρετήσεων.

Όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι η μεγάλη ευκαιρία του κινήματος είναι μπροστά του. Το επικείμενο συνέδριο, είναι μια πρώτης τάξεως δυνατότητα για μία, αυτή τη φορά, ουσιαστική, πολιτική και πρωτίστως ειλικρινής ιδεολογική και προγραμματική τοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ στο νέο πολιτικό περιβάλλον και στις νέες προκλήσεις της εποχής. Η δυνατότητα ενός πολιτικού φορέα να αναγεννηθεί από τις στάχτες του, όσο ακραίο και αν ακούγεται αυτό, ακριβώς αντικατροπτίζει την πολιτική και κοινωνική δυναμική του. Την ικανότητα του να αλλάξει την νομοτέλεια των πραγμάτων, να μετουσιώσει τις ιδέες του σε σαφείς πολιτικές σταθερές και να τις κάνει πράξη.

Το ΠΑΣΟΚ, αν θέλει να χαρακτηρίζεται ως προοδευτικό κίνημα και για να μπορέσει ξανά να αγγίξει την κοινωνία, θα πρέπει να κατανοήσει ότι στην εποχή της εικόνας, της μετριότητας και της εύκολης πολιτικάντικης ρητορείας, θα πρέπει να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού και να επιδιώξει να επανατοποθετήσει τις ιδέες και την προοπτική πάνω από όλα. Τώρα, στην εποχή της απόλυτης κατάπτωσης του πολιτικού συστήματος θα πρέπει να ανοίξει νέους ορίζοντες, να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει τα ενεργά μέλη της κοινωνίας. Να ξαναδώσει προοπτική σε μια απογοητευμένη γενιά που φαίνεται να έχει χάσει την πίστη της για αλλαγή.

Πρόεδρε, διεκδικούμε με όλες μας τις δυνάμεις, το δικαίωμα να εκφράζουμε λόγο και να συμμετέχουμε στην πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα του κινήματος.

Απαιτούμε από εσένα το προσωπικό σου ενδιαφέρον για να απαλλαχθεί ο τόπος μας από αυτόκλητους εκπροσώπους και καθεστωτικούς μεσάζοντες του πολιτικού συστήματος που ανταλλάσσουν θέσεις και ρόλους μεταξύ τους, αποκλείοντας κάθε προσπάθεια για νέα πρόσωπα και ιδέες.

Πρόεδρε μπορείς να φέρεις την νέα αλλαγή, αρκεί να το τολμήσεις.
Τότε όλοι εμείς οι ανησυχούντες νέοι θα σταθούμε αρωγοί στην προσπάθεια για μια νέα κοινωνική και πολιτική αλλαγή.

Με εκτίμηση,
Τα μέλη της ΝΟΕΣ


Πορτοκαλίδης Κώστας
Τσαραγκλή Έφη
Ρουμελιώτης Γιώργος

ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΚΥΔΕΠ: ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ Αλεξανδρούπολη 8-02-08
Γιάννης Λασκαράκης

Προς το Νομάρχη Έβρου
Κοιν: Δήμαρχο Αλεξανδρούπολης
Κούρτη Χρήστο
Λαμπάκη Βαγγέλη
Δευτεραίο Σάββα
Επικεφαλής δημοτικών παρατάξεων


Κύριε Νομάρχα,

Είναι γνωστό ότι μετά την απόφαση του ΟΛΑ για την απομάκρυνση της «λαϊκής αγοράς» από τον χώρο που λειτουργεί σήμερα, υπάρχει ανάγκη της μεταφοράς της σε χώρο κατάλληλο ο οποίος να έχει προοπτική και για μόνιμη και στεγασμένη λύση , σύμφωνα με τις προδιαγραφές της δημοτικής αγοράς μιας σύγχρονης τουριστικής πόλης, κόμβου συγκοινωνιακού και κέντρου διακρατικών συνεργασιών.
Από την εποχή του Δημάρχου Τάσου Σουλακάκη σαν τέτοιος χώρος είχε προβλεφθεί και νομοθετηθεί με το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του 1989 ο χώρος των παλιών αποθηκών της ΚΥΔΕΠ, ανατολικά της οδού Σουνίου, εκτάσεως 23 στρεμμάτων περίπου.
Αυτή η πρόβλεψη θα μπορούσε να είναι σήμερα σωτήρια για την λειτουργία τη λαϊκής αγοράς με τον καλύτερο δυνατό και μόνιμο τρόπο . Θα μπορούσε μάλιστα εκεί να μεταφερθεί και η ψαραγορά.
Στο σημείο εκείνο καταλήγει ο περιφερειακός της Αλεξανδρούπολης, είναι κοντά στο τραίνο, στα αστικά, στο λιμάνι, στη νέα αγορά που δημιουργείται στην περιοχή του Μύλου του Μασούρα. Είναι κοντά στο κέντρο της πόλης και υπάρχουν και άλλες εξυπηρετήσεις και κυρίως δεν δημιουργείται κανένα πρόβλημα στο κυκλοφοριακό. Στην περιοχή θα μπορούσαν μάλιστα να δεσμευθούν και χώροι στάθμευσης με το νέο ΓΠΣ και σε συνεργασία με τον ΟΣΕ.
Δυστυχώς με την τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου που πραγματοποιήθηκε ΜΟΝΟ στο σημείο εκείνο , με την απόφαση-εισήγηση του δημοτικού συμβουλίου 287/2004 και την απόφαση του Νομάρχη Έβρου Ι-3469/9-12-04 , ο χώρος, στην ουσία, αποχαρακτηρίστηκε από «δημοτική αγορά» και μετατράπηκε σε οικοδομήσιμη έκταση , υπέρ της ιδιοκτήτριας Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών.

Η απόφαση 287/2004 του Δημοτικού Συμβουλίου Αλεξανδρούπολης , με την οποία άνοιξε ο δρόμος για την τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου της περιοχής των αποθηκών της ΚΥΔΕΠ, αναφέρει χαρακτηριστικά τέσσερις λόγους για τους οποίους προτείνεται η τροποποίηση:

Υπάρχει ασυμφωνία της υφιστάμενης κατάστασης (ασφαλτοστρωμένη οδός με κράσπεδα και υπόγεια δίκτυα), με το ρυμοτομικό σχέδιο 1989
Τα οικόπεδα με πρόσωπο στην υφισταμένη ασφαλτοστρωμ,ένη οδό (αποθήκες της Ε.Γ.Σ.- οικόπεδο ΟΣΕ) , ενώ έχουν πρόσβαση από το διαμορφωμένο ασφαλτόδρομο, είναι στην ουσία «τυφλά», αφού ο δρόμος αυτός δεν υπάρχει στα διαγράμματα του ρυμοτομικού σχεδίου 1989. Με την τροποποίηση επομένως θα υπάρχει συμφωνία μεταξύ της υφιστάμενης κατάστασης και του ρυμοτομικού σχεδίου, ενώ τα προηγουμένως αναφερθέντα οικόπεδα αποκτούν πρόσωπο, με αποτέλεσμα να δύνανται να αξιοποιηθούν πολεοδομικά . Επί πλέον με αυτό τον τρόπο έγινε άρση της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης των εκτάσεων υπέρ του Δήμου.
Με την τροποποίηση του Γ.Π.Σ. του 1989 που έγινε με την αναθεώρησή του το 1999, η χρήση γης μετατράπηκε σε «κεντρικές λειτουργίες», αντί για «δημοτική αγορά» που αναφέρεται στο ρυμοτομικό του 1989. Με την τροποποίηση στο Ο.Τ. 703 δίδεται η χρήση «κεντρικές λειτουργίες» και αίρεται η ασυμφωνία του Ρυμοτομικού Σχεδίου με το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του 1999.
Δημιουργούνται περισσότεροι κοινόχρηστοι χώροι

Οι λόγοι αυτοί όμως δεν ευσταθούν , όπως μπορούν να σας διαβεβαιώσουν οι επιστήμονες της Πολεοδομικής Υπηρεσίας της Νομαρχίας και συνιστούν λόγους ακύρωσης της πράξης , διότι:

Ο πρώτος λόγος υπάρχει μόνο για να εξυπηρετήσει το δεύτερο, δηλαδή να δώσει «πρόσωπο» και «πολεοδομική αξιοποίηση» στα οικόπεδα της ΕΑΣ και του ΟΣΕ. Άρα δεν είναι ουσιαστικός.
Σύμφωνα με την πολεοδομική νομοθεσία «κάθε τροποποίηση εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου πρέπει να κατευθύνεται από πολεοδομικά κριτήρια και να αποβλέπει στη θεραπεία πολεοδομικών αναγκών τις οποίες εμφανίζει η οικιστική ανάπτυξη και η διαμόρφωση της πόλης στην εξέλιξή της». Τα ιδιωτικά δίκαια και συμφέροντα δεν μπορούν να αποτελέσουν αποτελεσματικό έρεισμα της ρυμοτομικής διαρρύθμισης και λαμβάνονται υπόψη μόνο επικουρικά (Σ.τ.Ε. 2670/1988, 3248/1991 κ.ά.) Στην περίπτωσή μας τα ιδιωτικά συμφέροντα της Ένωσης ήταν το κυρίως έρεισμα της τροποποίησης , όπως «ομολογείται» στην απόφαση του Δ.Σ.
Δεν υπάρχει ασυμφωνία μεταξύ Ρυμοτομικού 1989 και Γ.Π.Σ. του 1999, διότι στις «κεντρικές λειτουργίες» συμπεριλαμβάνεται και η δημοτική αγορά. Δεν υπήρχε λοιπόν λόγος να γίνει η τροποποίηση του ρυμοτομικού. Επί πλέον ο ορισμός «κεντρικές λειτουργίες» σε τροποποίηση ρυμοτομικού είναι εκτός προδιαγραφών , δεν προβλέπεται και δεν εγκρίνεται με τη συγκεκριμένη διαδικασία. . Στα Ρυμοτομικά Σχέδια εξειδικεύονται οι γενικές χρήσεις γης σε ειδικές χρήσεις και ΜΟΝΟ.
Με την τροποποίηση απαγορεύεται η μείωση ή η κατάργηση κοινόχρηστων και κοινωφελών χώρων, παρά μόνο η αναδιάταξή τους (Σ.τ.Ε. 6472/1995 κ.ά.)
Η απόφαση του Δ.Σ. «μιλάει» για τους κοινόχρηστους χώρους όχι όμως και για τους κοινωφελείς . Η τροποποίηση όχι μόνο μειώνει , αλλά και καταργεί κοινωφελή λειτουργία της «δημοτικής αγοράς» , δίχως να την μεταφέρει ούτε να προτείνει άλλο χώρο.

Δυστυχώς τα περιθώρια υποβολής ένστασης για την ακύρωση της τροποποίησης αυτής είναι περιορισμένα, λόγω των προθεσμιών που έχουν παρέλθει από την ημέρα της δημοσίευσης της απόφασης του Νομάρχη (Ιανουάριος 2005).
Υπάρχουν όμως δύο άλλες εναλλακτικές λύσεις:
1. Να ανασταλεί από τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ η έκδοση οικοδομικών αδειών στην εν λόγω περιοχή, εν όψει της σύνταξης του νέου Γ.Π.Σ., σύμφωνα με το άρθρο 4 του νόμου 1337/83 στο οποίο αναφέρεται : «Μετά την κίνηση της διαδικασίας σύνταξης της μελέτης του γενικού πολεοδομικού σχεδίου, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, με απόφασή του, μπορεί να αναστείλει τη χορήγηση αδειών οικοδομής και τις οικοδομικές εργασίες στην περιοχή ή σε τμήματά της … κλπ»
2. Να ανακληθεί η διοικητική πράξη της απόφασης του Νομάρχη Ι-2469/04 με την οποία εγκρίθηκε η τροποποίηση του Ρ.Σ. , από τον ίδιο το Νομάρχη , διότι συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις της προστασίας του κοινωνικού συμφέροντος και στο ότι βασίστηκε σε ανακριβή στοιχεία υπαιτιότητα του ενδιαφερομένου δήμου Αλεξανδρούπολης .(ΣτΕ 289,1223,1529/93)

Θεωρώ ότι η δεύτερη περίπτωση είναι η πλέον ενδεδειγμένη, σύντομη και αποτελεσματική και επί πλέον δεν αφήνει καμία σκιά για ευθύνη της Νομαρχίας και του Δήμου για την απώλεια του ζωτικού αυτού για την πόλη χώρου.
Εξ άλλου ο νόμος 3044/02 και ειδικά το άρθρο 10 που έδιναν στο Νομάρχη τη δυνατότητα τροποποίησης ρυμοτομικών σχεδίων κρίθηκε αντισυνταγματικός με την απόφαση 3661/2005 της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας και κάθε πράξη που έγινε με τις συγκεκριμένες διαδικασίες καθίσταται άκυρη.
Με βάση αυτή την απόφαση εκδόθηκε η 18894/5-5-2006 εγκύκλιος του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ προς τις πολεοδομίες της χώρας με την οποία δεν επιτρέπεται η τροποποίηση ρυμοτομικών σχεδίων, ιδιαίτερα όταν αυτές αφορούν αλλαγές χρήσεων γης και όρων δόμησης.

Κύριε Νομάρχα,

Με την προτεινόμενη ανάκληση της διοικητικής πράξης τροποποίησης του ρυμοτομικού, η διαχείριση ενός ζωτικού για τον σχεδιασμό της Αλεξανδρούπολης χώρου που γειτνιάζει με το λιμάνι, τον ΟΣΕ και τον Περιφερειακό δακτύλιο, θα παραμείνει στην ευθύνη του δημοτικού συμβουλίου και δεν θα εμποδιστεί ο επικείμενος χωροταξικός σχεδιασμός της Αλεξανδρούπολης. Και βέβαια δεν θα στερηθεί η πόλη και ο νομός της κοινωφελούς χρήσης της δημοτικής- λαϊκής αγοράς σε ένα ιδανικό αστικό χώρο, καθώς και άλλων χρήσιμων ρυθμίσεων στο σημείο επαφής της πόλης με το λιμάνι και τον ΟΣΕ.
Επειδή μάλιστα η Νομαρχία έχει τυπικά την ευθύνη για τη χωροθέτηση της λαϊκής αγοράς , σας προτείνω , μετά την ανάκληση της διοικητικής πράξης , να προβείτε από κοινού με το Δήμο Αλεξανδρούπολης στην αποζημίωση της ΕΑΣ , ή όποιου άλλου δικαιούχου, για την απελευθέρωση του χώρου . Οι απαιτούμενες πιστώσεις μπορούν να εξευρεθούν με την σύναψη μακροπρόθεσμου τραπεζικού δανείου το οποίο θα εξυπηρετείται από τα αντισταθμιστικά τέλη του πετρελαιαγωγού. Για να έχουμε έτσι και το πρώτο «χειροπιαστό» όφελος από την επικείμενη κατασκευή του…


Με εκτίμηση

Γιάννης Λασκαράκης
Δημοτικός Σύμβουλος Αλεξανδρούπολης

Ζητούνται … Αλχημιστές

Ο πολύ ευφυής τίτλος που έχει χρησιμοποιήσει, σε ένα από τα τελευταία του βιβλία, ο Μίκης Ανδρουλάκης, πιστεύω ότι εκφράζει την πολιτική κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη χώρα. Μόλις τέσσερις μήνες μετά τις τελευταίες εκλογές και τίποτα πλέον δεν φαντάζει το ίδιο. Βρισκόμαστε εντός ενός φαύλου κύκλου πολιτικής και κοινωνικής αστάθειας όπου κανένας δεν φαίνεται να μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση. Ότι αλχημείες προσπαθεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση για να βελτιώσει την εικόνα της και να αλλάξει την ατζέντα των προβλημάτων πέφτουν στο κενό. Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ βαθιά πληγωμένο και ανήμπορο από τις τελευταίες εσωκομματικές αντιπαραθέσεις, δεν πείθει ότι είναι έτοιμο για μια εναλλακτική διακυβέρνηση.

Ο δικομματισμός σε κρίση θα ήταν μια πρώτη εκτίμηση. Η δηλωμένη απογοήτευση του κόσμου, που εκφράστηκε σε κάποιο βαθμό κατά τις τελευταίες εκλογές, δεν φαίνεται να εκτονώνεται. Τουναντίον, μεγιστοποιείται και πλήττει κυρίως τον πολιτικό και κοινωνικό χώρο της κεντροαριστεράς. Σήμερα το ΠΑΣΟΚ, αν και στην αξιωματική αντιπολίτευση, βρίσκεται σε μια λανθάνουσα πορεία πολιτικής απαξίωσης και αποδόμησης σε ένα πάλαι ποτέ προνομιακό μέτωπο, αυτό της ιδεολογικής και πολιτικής συγκρότησης του. Ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ πλανάται. Γιατί δεν μπορεί να πείσει, να εκφράσει πειστικά την διαφορετικότητα και την ποιότητα του έναντι της συντηρητικής παράταξης;

Δεν χωρά αμφιβολία ότι απώλεσε την επαφή, την επικοινωνία του με την κοινωνία και πρωτίστως με τις ομάδες αυτές που αποτελούσαν διαχρονικά τον προνομιακό χώρο του. Έχασε την ατμομηχανή του, που δεν είναι άλλη από την κοινωνική και πολιτική υπεροχή του! Οι αρχές, οι αξίες και τα οράματα του για ελευθερία, δικαιοσύνη, λαϊκή κυριαρχία, αποκέντρωση, αυτοδιοίκηση, συμμετοχικότητα κλπ αλλοτριώθηκαν και κατέστησαν μη πειστικές διακηρύξεις. Ακόμη και το κυρίαρχο σύνθημα των τελευταίων εκλογών, αυτό της νέας αλλαγής, πέρασε απαρατήρητο.

Υπάρχει τρόπος επιστροφής; Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να πραγματοποιήσει την μεγάλη επάνοδο του; Έχει πρόβλημα ηγεσίας ή ουσίας; Μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστη εναλλακτική διακυβέρνηση; Δύσκολα ερωτήματα που δηλώνουν την εσωστρέφεια, εν πολλοίς όμως δικαιολογημένη, που επικρατεί στο κόμμα. Κι αυτό γιατί όλες οι εκλογικές ήττες δημιουργούν ανάλογες καταστάσεις.

Νομίζω ότι όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι η μεγάλη ευκαιρία του κινήματος είναι μπροστά του. Το επικείμενο συνέδριο, είναι μια πρώτης τάξεως δυνατότητα για μία, αυτή τη φορά, ουσιαστική, πολιτική και πρωτίστως ειλικρινής ιδεολογική και προγραμματική τοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ στο νέο πολιτικό περιβάλλον και στις νέες προκλήσεις της εποχής. Η δυνατότητα ενός πολιτικού φορέα να αναγεννηθεί από τις στάχτες του, όσο ακραίο και αν ακούγεται αυτό, ακριβώς αντικατροπτίζει την πολιτική και κοινωνική δυναμική του. Την ικανότητα του να αλλάξει την νομοτέλεια των πραγμάτων, να μετουσιώσει τις ιδέες του σε σαφείς πολιτικές σταθερές και να τις κάνει πράξη. Έχει πλέον αυτή την ικανότητα το ΠΑΣΟΚ;

Η ιστορία του έχει δείξει ότι μάλλον την έχει, υπό μια σαφή και απαράβατη προϋπόθεση. Την εσωτερική πολιτική συνοχή του. Όλο τον προηγούμενο καιρό, βιώσαμε μια μάχη χαρακωμάτων και έντονων προσωπικών συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων. Σίγουρα σε ένα μεγάλο και πολυσυλλεκτικό κόμμα, τέτοιες καταστάσεις είναι αναμενόμενες και όταν στηρίζονται σε πολιτικές αντιθέσεις, γιατί όχι και γόνιμες. Αποτέλεσε όμως κάτι τέτοιο; Εκφράστηκε καμία νέα πολιτική προσέγγιση; Προσωπικά δεν εντόπισα καμία μα καμία πολιτική διαφοροποίηση μεταξύ, των δύο κυρίως, μονομάχων. Η επιτυχία και περισσότερο η αποτυχία αποτελούν μια συλλογική διαδικασία. Η επιδίωξη ορισμένης μερίδας να προσάψουν στον αρχηγό τους το σύνολο της ήττας ήταν μια άδικη συμπεριφορά γι αυτό και καταψηφίστηκε.

Αν επιτρέπεται η άποψη μου, είδα κατ αρχήν έναν υποψήφιο να έχει αυτοανακηρυχθεί ως μελλοντικός ηγέτης του ΠΑΣΟΚ, και λειτουργώντας ως αυτόκλητος μεσσίας, προσπάθησε να πείσει για την ικανότητα του να ηγηθεί του κινήματος, αναδεικνύοντας μόνο τα επικοινωνιακά του χαρίσματα με κινήσεις εντυπωσιασμού και πρακτικές αήθους συμπεριφοράς. Με αυτό τον τρόπο κατάφερε να αυτοαναιρέσει την πλούσια και πολλά υποσχόμενη πολιτική του σταδιοδρομία. Από την άλλη, για να είμαι δίκαιος, η αντίδραση των νικητών της αναμέτρησης με αποκλεισμούς και τακτικές ολοκληρωτικών κινημάτων, δεν οδηγούν πουθενά αλλά κυρίως δεν δημιουργούν τις συνθήκες μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής αναγέννησης. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι ευρύτερες συνεννοήσεις και συναινέσεις είναι αυτές που ορίζουν τα όρια της πολιτικής αποτελεσματικότητας. Όσοι τις κατάφεραν, λόγου χάρη ο Κ. Σημίτης και παλαιότερα ο Α. Παπανδρέου, κυριάρχησαν στο πολιτικό σκηνικό της χώρας για δεκαετίες. Αυτό το έχουν ξεχάσει πολλοί μέσα στο κίνημα από ότι φαίνεται.

Το ΠΑΣΟΚ, αν θέλει να χαρακτηρίζεται ως προοδευτικό κίνημα και για να μπορέσει ξανά να αγγίξει την κοινωνία, θα πρέπει να κατανοήσει ότι δεν έχει ανάγκη ηγέτες, αλλά συλλογικότητα, πολιτικό όραμα και τόλμη. Στην εποχή της εικόνας, της μετριότητας, της εύκολης πολιτικάντικης ρητορείας θα πρέπει να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού και να επιδιώξει να επανατοποθετήσει τις ιδέες και την προοπτική πάνω από ανούσιες αντιπαραθέσεις που δεν αφορούν και δεν ενδιαφέρουν κανένα. Τώρα, στην εποχή της απόλυτης κατάπτωσης του πολιτικού συστήματος θα πρέπει να ανοίξει νέους ορίζοντες, να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει τα ενεργά μέλη της κοινωνίας. Να ξαναδώσει προοπτική και ελπίδα σε μια απογοητευμένη γενιά που φαίνεται να έχει χάσει την πίστη της για αλλαγή.

Άλλωστε ο καιρός των αλχημιστών έχει παρέλθει. Σήμερα η ιστορία έχει ανάγκη από συλλογικά πολιτικά και κοινωνικά κινήματα που θα εκφράζουν και θα υπηρετούν τον λαό.

Ως ένα τέτοιο κίνημα ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ, γι αυτό και κυριάρχησε για πάνω από τριάντα χρόνια. Ας ελπίσουμε ότι θα συνεχίσει να πράττει το ίδιο …

Όλε … Όλε … ΟΛΑ

Δεν ξέρω αν είναι προσωπική μου πεποίθηση ή εκφράζω μια γενικότερη αντίληψη, αλλά η πόλη αυτή αντί να λύνει βήμα βήμα, σταδιακά και συλλογικά τα προβλήματα της, εν τούτοις συνέχεια δημιουργεί καινούρια. Αν μου επιτρέπεται, θα χρησιμοποιήσω την έκφραση του Νομάρχη Έβρου κου Ζαμπουνίδη, που τοποθετούμενος στο πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο με μοναδικό θέμα την μετακίνηση της λαϊκής αγοράς, είπε με αγανάκτηση ότι «..βαρέθηκα τόσο χρόνια που ασχολούμαι με την τοπική αυτοδιοίκηση να μην βλέπω να επιλύεται τίποτα και συνέχεια να ασχολούμαστε με τα ελάσσονα χάνοντας τα μείζονα. Είναι κρίμα να μην μπορούμε να σκύψουμε με κατανόηση στα προβλήματα της πόλης, κάνοντας σαν να μην υπάρχουν και κυρίως να μην μπορούμε όλοι να κάτσουμε κάτω από ένα κοινό τραπέζι και να συνεννοηθούμε…». Ο Νομάρχης, χωρίς να υποτιμάει την σοβαρότητα του θέματος, μίλησε για το δέντρο και το δάσος. Νομίζω ότι πρέπει να του καταλογίσουμε ένα μεγάλο δίκιο, τουλάχιστον για την ειλικρίνεια του.

Επίσης, στο συγκεκριμένο διευρυμένο δημοτικό συμβούλιο, ειπώθηκε από πολλούς ομιλητές η ηθική διάσταση του θέματος. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που υποστήριξαν ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα ο ΟΛΑ ΑΕ να στερεί από τους πολίτες την έκταση αυτή και μαζί τις μνήμες τους, μιας και ο διαφιλονικούμενος χώρος ανέθρεψε γενιές και γενιές. Αποτελούσε και αποτελεί την δίοδο ή αν θέλετε καλύτερα την διέξοδο της πόλης προς την παραλία. Λίγο ετεροχρονισμένα το καταλάβανε. Έτσι θα τους απαντούσε κάποιος που αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό αυτές τις εκφράσεις αγανάκτησης. Που ήταν όλοι αυτοί όταν το 2002, αν δεν απατώμαι, το τέως λιμενικό ταμείο μετατρεπόταν σε Οργανισμό Λυμένος ΑΕ και του παραχωρούταν με σύμβαση από το Δημόσιο ο συγκεκριμένος χώρος; Δεν τους είδα να διαμαρτύρονται. Δεν τους είδα να ασκούν τα νόμιμα, ένδικα ή όχι, μέσα και να επιχειρούν να ανατρέψουν τους σχεδιασμούς της πολιτείας. Ακόμη και σήμερα, δεν υπάρχει καμία προσφυγή κατά του ΟΛΑ ΑΕ για την παράτυπη παραχώρηση της συγκεκριμένης έκτασης. Δεν υπέπεσε στην αντίληψη μου κάποια προσπάθεια πολιτικής πίεσης προς το αρμόδιο Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας για την τροποποίηση της χερσαίας ζώνης του λιμένα. Πως θα λυθεί το πρόβλημα; Με όμορφα λόγια και αφορισμούς η με την πολιτική άρνηση που υπέδειξε συγκεκριμένη πολιτική παράταξη; Νομίζω ότι δεν είναι σοβαρή αντιμετώπιση αυτή.

Τα μοναδικά δεδομένα της συγκεκριμένης συζήτησης ήταν η δεδηλωμένη άρνηση του ΟΛΑ ΑΕ να συναινέσει στην συνέχιση λειτουργίας της λαϊκής αγοράς όπως πραγματοποιείται σήμερα και η προχειρότητα του Δήμου στο να αντιμετωπίσει τις εξελίξεις και να δώσει μια λύση ή τουλάχιστον να υποδείξει τον τρόπο με τον οποίο προτίθεται να το κάνει. Υπό αυτές τις συνθήκες και υπό την πίεση της εγκληματικής αμέλειας των προηγούμενων ετών για την αποκατάσταση της νομιμότητας, η αναζήτηση ενός νέου χώρου όσο τον δυνατόν καταλληλότερου αυτή τη στιγμή μοιάζει με μονόδρομος.

Δεν νομίζω ότι κάποιες πρόχειρες και χωρίς καμία τεχνική τεκμηρίωση λύσεις που προτάθηκαν από ορισμένες παρατάξεις για μεταφορά της στο γήπεδο ή στον Παρμενίωνα, μπορούν να αποτελέσουν λογικές επιλογές. Αυτό που προέχει είναι να υπάρξει η πολιτική βούληση που θα ενεργοποιήσει όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και θα τους αναγκάσει να εργαστούν για το κοινό καλό, τόσο των παραγωγών και των εμπόρων όσο και των πολιτών. Κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό χωρίς την βοήθεια, την εμπειρία και τις προτάσεις των ειδικών μια και η χωροθέτηση πρωτίστως και η λειτουργία δευτερευόντως της λαϊκής αγοράς, αποτελεί μια πολύ σημαντική διαδικασία σχεδιασμού των χρήσεων γης, που δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με πρόσκαιρες και μη ολοκληρωμένες παρεμβάσεις. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη λειτουργία της πόλης και ως εκ φύσεως οχλούσα δραστηριότητα, δημιουργεί σημαντικά προβλήματα στο χρόνο και στο χώρο που πραγματοποιείται.

Πρέπει, όλοι, ως Δήμος και ως πολίτες, να σκύψουμε πάνω από το ζήτημα αυτό, να πάψουμε πλέον να υποκρινόμαστε ότι δεν υπάρχει και να δώσουμε μια οριστική λύση σε βάθος χρόνου. Αν θέλουμε ακόμα να πιστεύουμε ότι η πόλη αυτή αξίζει κάτι καλύτερο, τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε με όραμα και αποτελεσματικότητα αυτά που την πληγώνουν.

Θέλουμε μια πόλη θάλασσα,
μια πόλη γιορτή,
μια πόλη πολιτισμού,
μια πόλη για να ζεις. (Πορεία στο Μέλλον – Διακήρυξη)

μια πόλη που να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους …

............................................................................

Κριτήρια Χωροθέτησης και Λειτουργίας Λαϊκών Αγορών.

Η επιλογή μιας νέας θέσης απαιτεί πρωτίστως την υιοθέτηση μιας τεχνικής διαδικασίας ώστε να σκιαγραφηθούν τα ειδικά χαρακτηριστικά τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά, που θα πρέπει να πληρεί.
Η κυκλοφοριακή αποσυμφόρηση του ‘’ευρύτερου’’ κέντρου της πόλης κατά τη λειτουργία της και η απρόσκοπτη πρόσβαση προς και από την λαϊκή αγορά μέσω περιφερειακών οδών που να μην επιβαρύνουν το υφιστάμενο οδικό δίκτυο που ήδη ασφυκτιά, είναι ζητούμενο.
Δεδομένης της αδυναμίας εύρεσης κατάλληλου χώρου εντός της κεντρικής περιοχής της πόλης - επιλογή που συναντάται σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες - η σύνδεση της νέας θέσης με τη δημοτική συγκοινωνία, τα υπεραστικά ΚΤΕΛ αλλά και τον σιδηρόδρομο δευτερευόντως, κρίνεται απαραίτητη.
Η νέα θέση θα πρέπει να καταλαμβάνει έκταση ανάλογη ίσως και μεγαλύτερη της σημερινής, ώστε να υπάρχει επαρκής χώρος για τη διευκόλυνση τόσο του αγοραστικού κοινού όσο και των παραγωγών – εμπόρων αλλά και για την υιοθέτηση των νέων προτύπων λειτουργίας, όπως ορίζουν οι προδιαγραφές του Υπουργείου Ανάπτυξης.
Η δημιουργία υποδομών όπως χώρος στάθμευσης πελατών και εμπόρων κ.λπ, θεωρείται επιβεβλημένη.
εριμετρικά της νέας θέσης θα πρέπει να εξασφαλίζεται η ανεμπόδιστη λειτουργία των λοιπών δραστηριοτήτων της πόλης. Αυτό προϋποθέτει την απουσία ασύμβατων χρήσεων στην ευρύτερη περιοχή (κατοικία, εμπόριο, υπηρεσίες κ.λπ) που συντελούν στη δημιουργία αιχμών κυκλοφορίας και ζήτηση για επιπλέον στάθμευση.
Η επιλογή του χώρου, πρέπει επίσης να είναι τέτοια ώστε να υπάρχει η προοπτική για τη μελλοντική οργάνωση της σε μια σύγχρονη λαϊκή αγορά, μερικώς ή ολικώς στεγασμένη, με αυτοματοποιημένα συστήματα λειτουργίας, κοινούς τύπους περιπτέρων έκθεσης των προϊόντων, συστήματα αποκομιδής των απορριμμάτων, περιβαλλοντικά αποδεκτή λειτουργία, συστήματα ασφαλείας κλπ.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΛΕΙΔΑΡΟΤΡΥΠΑΣ

Η φράση του τίτλου, αποδίδεται στην υπουργό εξωτερικών και γόνου μεγάλης πολιτικής οικογένειας. Αντανακλά κατά την άποψη της, την κατάσταση που έχει περιέλθει η πολιτική ζωή της χώρας, μετά από τα τελευταία γεγονότα της γνωστής σε όλους μας υπόθεσης Ζαχόπουλου. Θα μπορούσα να είχα συμφωνήσει ως προς την ευστοχία της συγκεκριμένης διατύπωσης να περιγράψει μια νοσηρή κατάσταση του πολιτικού γίγνεσθαι, αν η κλειδαρότρυπα αυτή δεν μας αποκάλυπτε τον τρόπο που ασκείται, σε θεσμικό επίπεδο, η διακυβέρνηση της χώρας.

Σε καμία περίπτωση δεν μιλάω για ζητήματα ηθικής τάξης ή σεμνών και ταπεινών πρακτικών, για να χρησιμοποιήσω την βασική πολιτική διακήρυξη της κυβέρνησης, αλλά για τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε και ανεχόμαστε το σύστημα λειτουργίας του κράτους ως πολίτες. Δεν νομίζω να απασχολεί κανέναν μας, πλην της γυναίκας του, το αν ο κ. Ζαχόπουλος έχει εξωσυζυγική σχέση, ή στην τελική τι κάνει στο κρεβάτι του. Αυτά αφορούν, τη μεσημεριανή ζώνη των καναλιών που γοητεύεται από τις κλειδαρότρυπες. Θα έπρεπε να απασχολεί όμως όλους μας, η πολιτική που ασκεί ο κάθε κρατικός λειτουργός, είτε αυτός είναι ο πρωθυπουργός, είτε είναι ο υπουργός ή ο γενικός γραμματέας είτε ακόμα και ο κλητήρας ενός υπουργείου.

Πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω ότι το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας μας δεν είναι ούτε η ανεργία, ούτε η φτώχεια, ούτε η ακρίβεια, ζητήματα που σε καμία περίπτωση δεν υποτιμάω, αλλά κυρίως η κοινωνική δικαιοσύνη και η θεσμική λειτουργία και οργάνωση. Διότι, όλα τα ανωτέρω νοσηρά φαινόμενα, είναι αποτέλεσμα αυτής της πραγματικότητας που δημιουργήθηκε περίτεχνα τις τελευταίες δεκαετίες. Όταν όλοι αποδεχόμαστε και ανεχόμαστε το γεγονός ότι ο υπουργός εργασίας μπορεί κάλλιστα να εισφοροδιαφεύγει, ο υπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ να έχει αυθαίρετο, ο γενικός γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού να έχει ως αντικειμενικό προσόν το γεγονός ότι είναι κουμπάρος του πρωθυπουργού, ο εθνικός νομάρχης να λέει στα ποντιακά τα κάλαντα και να μαζεύει ψήφους, ο τοπικός κομματάρχης να μπορεί να διορίζει τα δικά του παιδία χωρίς αξιοκρατία και έλεγχο, τότε δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε αλλαγή και βελτίωση της πολιτικής ζωής της χώρας. Δεν μπορούμε να υποκρινόμαστε. Δεν έχουμε κανένα, μα κανένα, λόγο να ενοχλούμαστε τη στιγμή που σε μια αστική δημοκρατία όπως τη δική μας, εμείς τους εκλέγουμε, εμείς τους επιλέγουμε. Εμείς, συνειδητά ή ασυνείδητα δεχόμαστε αυτό τον τρόπο διακυβέρνησης. Από συνήθεια, από κεκτημένη ταχύτητα, από συμφέρον, από άγνοια, από την κακή μας την μοίρα δεν μπορώ με σιγουριά να υποθέσω …

Είναι θλιβερή η διαπίστωση αλλά απόλυτα αληθινή ότι οι πολιτικοί αποτελούν τον καθρέφτη της κοινωνίας, του άλλου εγώ μας. Πίσω από τις άνομες πράξεις τους, τον τρόπο που ασκούν την εξουσία, βλέπουμε τους εαυτούς μας. Δεν μας ενοχλεί, ή καλύτερα δεν μας προξενεί καμία έκπληξη η φοροδιαφυγή, η εισφοροδιαφυγή, η αυθαιρεσία, η αναξιοκρατία. Έχουμε καταφέρει, μέσα από την καθολική εφαρμογή των παράνομων αυτών πράξεων, να τις νομιμοποιήσουμε με κοινωνικούς όρους υιοθετώντας την έννοια της «καθολικής εφαρμογής». Το αποτέλεσμα αυτού είναι η κατάλυση του ίδιου του αξιακού μας συστήματος.

Το χαρακτηριστικό αυτό, αποτελεί την μεγαλύτερη παθογένεια της κοινωνίας μας. Υπάρχουν, πολλά και σοβαρά επιχειρήματα που εξηγούν και δικαιολογούν τις πρακτικές αυτές, αλλά κάτι τέτοιο δεν αλλάζει την ζοφερή πραγματικότητα. Αν και εκ φύσεως αισιόδοξος, δεν μπορώ να πω ότι κάτι φαίνεται να αλλάζει, ή τουλάχιστον να περιορίζεται. Δεν αφορά ούτε πολιτικές πεποιθήσεις, ούτε κομματικά στρατόπεδα όπως ορισμένοι προσπαθούν να μας πείσουν. Αφορά το σύνολο του πολιτικού κόσμου της χώρας. Αφορά τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε όλοι εμείς ως πολίτες και ως ψηφοφόροι το πολιτικό μας σύστημα. Είμαστε συνυπεύθυνοι στο έγκλημα που διαπράττεται. Ας μην υποκρινόμαστε.

Υπάρχει ένα πολύ σύντομο ανέκδοτο για τη χώρα: «Κράτος δικαίου» …

Καλή χρονιά