ΣΧΕΔΙΟ ΠΟΛΗΣ: ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΥΠΕΡΒΑΣΗ
«…Μια όμορφη πόλη, με κομψά, ολιγώροφα σπίτια με κεραμοσκεπές στα πρότυπα των προσφυγικών κατοικιών των αρχών του προηγούμενου αιώνα δημιουργείται τα τελευταία χρόνια μέσα στην καρδιά της Νέας Φιλαδέλφειας. Όλα αυτά χάρη σε μια τολμηρή ιδέα: τον χαρακτηρισμό του λαβωμένου από τον σεισμό του 1999 προσφυγικού οικισμού της πόλης ως παραδοσιακού και την συνεπακόλουθη θέσπιση αρχιτεκτονικών κανόνων. Οι αυστηροί αυτοί περιορισμοί, αρχικά προκάλεσαν τις έντονες αντιδράσεις των κατοίκων, καθώς δυσκολεύουν την εκμετάλλευση της περιουσίας τους. Σήμερα όμως, πέντε χρόνια μετά το Προεδρικό Διάταγμα, η γκρίνια και οι δισταγμοί έχουν υποχωρήσει, ενώ τα διαθέσιμα οικόπεδα γίνονται ανάρπαστα, όχι από μεγαλοεργολάβους, αλλά από οικογένειες ή φίλους, που επιλέγουν από κοινού να στεγάσουν το μέλλον τους σε μια μικρή μονοκατοικία με δύο ή τρία το πολύ διαμερίσματα. Και η ίδια η Νέα Φιλαδέλφεια δείχνει πλέον τον δρόμο στον οποίο θα έπρεπε να κινηθούν τοπικοί άρχοντες και Πολιτεία, προκειμένου να διασώσουν την ιστορική συνέχεια των πόλεων: μέσα από μικρά οικιστικά σύνολα και όχι μόνο μεμονωμένα διατηρητέα κτίρια, χαμένα δίπλα στις πολυώροφες κατοικίες…» (Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 07.01.07 σελ22).
Το παραπάνω απόσπασμα αποτελεί την απτή απόδειξη ότι όταν μια Δημοτική Αρχή έχει όραμα, αρχές, πρόγραμμα, καινοτόμες αντιλήψεις και κυρίως πολιτική βούληση, μπορεί να αλλάξει τον τόπο της. Όχι με μεγαλεπήβολα ή (θα μου επιτραπεί για μια ακόμη φορά η χρησιμοποίηση του όρου) μεγαλειώδη έργα, αλλά με θεσμικές παρεμβάσεις που σκοπό δεν έχουν βραχυπρόθεσμα και εφήμερα κέρδη αλλά μια συνολική μακροχρόνια και κοινωνικά αποδοτική και αποδεκτή πολιτική. Το παραπάνω παράδειγμα μας διδάσκει επίσης ότι σε ότι αφορά τον πολεοδομικό σχεδιασμό που αποτελεί και την κρισιμότερη διαδικασία ανάπτυξης και οργάνωσης μίας πόλης, δεν χωρούν λογικές «βλέπουμε και κάνουμε», δεν μπορούν να ισχύουν πελατειακές και συντεχνιακές νοοτροπίες και κυρίως δεν επιτρέπεται η υιοθέτηση πρακτικών ικανοποίησης του ατομικού συμφέροντος, αλλά μόνο του συλλογικού.
Ευτυχώς, στην πόλη μας ο εγκέλαδος δεν έχει κάνει την εμφάνιση του. Είναι όμως εμφανή τα σημάδια ή καλύτερα οι πληγές που έχουν δημιουργήσει στην εικόνα και κυρίως στην πολεοδομική οργάνωση και ανάπτυξη της όλες οι προγενέστερες κοντόφθαλμες και εγκληματικές πολιτικές και πρακτικές. Αυτή η αντιμετώπιση του πολεοδομικού σχεδιασμού, η έλλειψη τόλμης και φαντασίας, το πνεύμα άρνησης και η απουσία πρωτοβουλίας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση και στα σημερινά αδιέξοδα. Τώρα έχουμε και ένα πολύ καλό παράδειγμα να στηριχθούμε και κυρίως να εμπνευστούμε. Ας εξισορροπήσουμε το συμφέρον και τις επιθυμίες του ατόμου με αυτές του συνόλου. Έτσι και μόνο έτσι θα προκύψει μια αρμονία προς όφελος όλων των πολιτών. Μια πόλη που θα την χαιρόμαστε όλοι.
Η Δημοτική Αρχή της Ν. Φιλαδέλφειας τόλμησε να πάει κόντρα στο ρεύμα. Τόλμησε να έρθει σε σύγκρουση με τους ίδιους του πολίτες της. Τόλμησε να εφαρμόσει ένα ριζοσπαστικό σχέδιο ορμώμενη από την ευαισθησία της για την εικόνα της πόλης, για το περιβάλλον της. Ένιωσε να χάνεται η μνήμη, η ιστορική συνέχεια και αντέδρασε με ανιδιοτέλεια και με πλήρη επίγνωση των πράξεων της και της ευθύνης της. Ρίσκαρε την πολιτική της επιβίωση για ένα όραμα. Μετά από πέντε χρόνια νιώθει δικαιωμένη, όχι μόνο γιατί ο χρόνος ενέκρινε τις επιλογές της, αλλά κυρίως γιατί έδειξε τον δρόμο και για την άλλες αυτοδιοικήσεις. Οι παρέμβαση της αυτή, αποτελεί πλέον παράδειγμα προς μίμηση για όλες της Δημοτικές Αρχές όλων των πόλεων. Ελπίζω και της δικής μας.
«…Μια όμορφη πόλη, με κομψά, ολιγώροφα σπίτια με κεραμοσκεπές στα πρότυπα των προσφυγικών κατοικιών των αρχών του προηγούμενου αιώνα δημιουργείται τα τελευταία χρόνια μέσα στην καρδιά της Νέας Φιλαδέλφειας. Όλα αυτά χάρη σε μια τολμηρή ιδέα: τον χαρακτηρισμό του λαβωμένου από τον σεισμό του 1999 προσφυγικού οικισμού της πόλης ως παραδοσιακού και την συνεπακόλουθη θέσπιση αρχιτεκτονικών κανόνων. Οι αυστηροί αυτοί περιορισμοί, αρχικά προκάλεσαν τις έντονες αντιδράσεις των κατοίκων, καθώς δυσκολεύουν την εκμετάλλευση της περιουσίας τους. Σήμερα όμως, πέντε χρόνια μετά το Προεδρικό Διάταγμα, η γκρίνια και οι δισταγμοί έχουν υποχωρήσει, ενώ τα διαθέσιμα οικόπεδα γίνονται ανάρπαστα, όχι από μεγαλοεργολάβους, αλλά από οικογένειες ή φίλους, που επιλέγουν από κοινού να στεγάσουν το μέλλον τους σε μια μικρή μονοκατοικία με δύο ή τρία το πολύ διαμερίσματα. Και η ίδια η Νέα Φιλαδέλφεια δείχνει πλέον τον δρόμο στον οποίο θα έπρεπε να κινηθούν τοπικοί άρχοντες και Πολιτεία, προκειμένου να διασώσουν την ιστορική συνέχεια των πόλεων: μέσα από μικρά οικιστικά σύνολα και όχι μόνο μεμονωμένα διατηρητέα κτίρια, χαμένα δίπλα στις πολυώροφες κατοικίες…» (Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 07.01.07 σελ22).
Το παραπάνω απόσπασμα αποτελεί την απτή απόδειξη ότι όταν μια Δημοτική Αρχή έχει όραμα, αρχές, πρόγραμμα, καινοτόμες αντιλήψεις και κυρίως πολιτική βούληση, μπορεί να αλλάξει τον τόπο της. Όχι με μεγαλεπήβολα ή (θα μου επιτραπεί για μια ακόμη φορά η χρησιμοποίηση του όρου) μεγαλειώδη έργα, αλλά με θεσμικές παρεμβάσεις που σκοπό δεν έχουν βραχυπρόθεσμα και εφήμερα κέρδη αλλά μια συνολική μακροχρόνια και κοινωνικά αποδοτική και αποδεκτή πολιτική. Το παραπάνω παράδειγμα μας διδάσκει επίσης ότι σε ότι αφορά τον πολεοδομικό σχεδιασμό που αποτελεί και την κρισιμότερη διαδικασία ανάπτυξης και οργάνωσης μίας πόλης, δεν χωρούν λογικές «βλέπουμε και κάνουμε», δεν μπορούν να ισχύουν πελατειακές και συντεχνιακές νοοτροπίες και κυρίως δεν επιτρέπεται η υιοθέτηση πρακτικών ικανοποίησης του ατομικού συμφέροντος, αλλά μόνο του συλλογικού.
Ευτυχώς, στην πόλη μας ο εγκέλαδος δεν έχει κάνει την εμφάνιση του. Είναι όμως εμφανή τα σημάδια ή καλύτερα οι πληγές που έχουν δημιουργήσει στην εικόνα και κυρίως στην πολεοδομική οργάνωση και ανάπτυξη της όλες οι προγενέστερες κοντόφθαλμες και εγκληματικές πολιτικές και πρακτικές. Αυτή η αντιμετώπιση του πολεοδομικού σχεδιασμού, η έλλειψη τόλμης και φαντασίας, το πνεύμα άρνησης και η απουσία πρωτοβουλίας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση και στα σημερινά αδιέξοδα. Τώρα έχουμε και ένα πολύ καλό παράδειγμα να στηριχθούμε και κυρίως να εμπνευστούμε. Ας εξισορροπήσουμε το συμφέρον και τις επιθυμίες του ατόμου με αυτές του συνόλου. Έτσι και μόνο έτσι θα προκύψει μια αρμονία προς όφελος όλων των πολιτών. Μια πόλη που θα την χαιρόμαστε όλοι.
Η Δημοτική Αρχή της Ν. Φιλαδέλφειας τόλμησε να πάει κόντρα στο ρεύμα. Τόλμησε να έρθει σε σύγκρουση με τους ίδιους του πολίτες της. Τόλμησε να εφαρμόσει ένα ριζοσπαστικό σχέδιο ορμώμενη από την ευαισθησία της για την εικόνα της πόλης, για το περιβάλλον της. Ένιωσε να χάνεται η μνήμη, η ιστορική συνέχεια και αντέδρασε με ανιδιοτέλεια και με πλήρη επίγνωση των πράξεων της και της ευθύνης της. Ρίσκαρε την πολιτική της επιβίωση για ένα όραμα. Μετά από πέντε χρόνια νιώθει δικαιωμένη, όχι μόνο γιατί ο χρόνος ενέκρινε τις επιλογές της, αλλά κυρίως γιατί έδειξε τον δρόμο και για την άλλες αυτοδιοικήσεις. Οι παρέμβαση της αυτή, αποτελεί πλέον παράδειγμα προς μίμηση για όλες της Δημοτικές Αρχές όλων των πόλεων. Ελπίζω και της δικής μας.
1 σχόλιο:
Αρχικά θέλω να σου ευχηθώ καλή επιτυχία στην προσπάθειά σου να ανοίξεις ένα σύγχρονο κανάλι επικοινωνίας. Ελπίζω να εξακολουθήσεις να θέτεις επίκαιρους προβληματισμούς! Πιστεύω ότι πέρα από το όραμά σου για τη δημιουργία (με τόλμη, φαντασία και υπερβάσεις) πιο ανθρώπινων αστικών κέντρων, με σεβασμό στον άνθρωπο, στο περιβάλλον & στην κουλτούρα του κάθε τόπου, θίγεις ένα κρίσιμο θέμα, σημαίνεις συναγερμό και ζητάς την εγρήγορση των πολιτών για την αναδημιουργία των πυρόπληκτων περιοχών. Ελπίζω να ενωθούν όλες οι θετικές & τολμηρές σκέψεις, σαν αυτές που εκφράζεις, για να δημιουργήσουμε σήμερα κάτι για το οποίο δε θα ντρεπόμαστε αύριο!
Δημοσίευση σχολίου