Ίσως ο τίτλος αυτός να ανταποκρίνεται στις πρώτες σκέψεις του καθενός, όταν παρατηρεί τις ελάχιστες φωτογραφίες που έχουν διασωθεί από το παρελθόν αυτής της πόλης. Παρελθόν, γιατί μόνο σε φωτογραφίες υπάρχουν πλέον σήμερα κάποια εξαιρετικής αρχιτεκτονικής ταυτότητας και ιστορικής μνήμης κτίρια, τα οποία πλέον δεν υπάρχουν. Αν και η πόλη δεν έχει ζωή πάνω από 150 χρόνια, θα περίμενε κανείς να υπάρχει πολύ έντονο το στοιχεία της ιστορικής της συνέχειας και της ιδιαίτερης ταυτότητας που λογικά θα είχε δημιουργήσει μέσα από την πορεία της στο χρόνο. Εν τούτοις, μοιάζει να έχει δημιουργηθεί τα τελευταία 40 χρόνια από παρθενογένεση. Συνειδητά ή όχι έχει αποτινάξει κάθε τι που την συνδέει με το έτσι κι αλλιώς σύντομο παρελθόν της. Ακολούθησε την μοίρα και των υπολοίπων πόλεων της επικράτειας όπου μια στείρα, κεντρική, τυποποιημένη και έντονα κερδοσκοπική πολιτική γης οδήγησαν σε μια ομοιογενοποιημένη αστική ανάπτυξη και σε αποτυχημένα παραδείγματα σύγχρονης οικοδομικής δραστηριότητας και νεοτερικής αρχιτεκτονικής αντίληψης για την αισθητική των κτιρίων και την εικόνα των Ελληνικών πόλεων.
Ο Α. Τρίτσης έλεγε ότι όταν κοιτάς μια πόλη από ψηλά αντιλαμβάνεσαι αν βρίσκεσαι σε μια ανεπτυγμένη ή σε μια αναπτυσσόμενη χώρα. Κι αυτό γιατί η δομή των πόλεων αντανακλά την κοινωνική, την πολιτισμική και την πολιτική ταυτότητα της κοινωνίας και των πολιτών. Ας κάνουμε πράξη την προτροπή του και ας κοιτάξουμε όλοι την πόλη μας από ψηλά. Ας αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες για το αποτέλεσμα. Και έχουμε όλοι ευθύνες. Δεν αρκούν μόνο οι κακές Δημοτικές Αρχές για το έγκλημα που έχει συντελέσει το κέρδος της οικοδομικής δραστηριότητας στην πόλη μας. Πρέπει πάνω από όλα να είμαστε όλοι κακοί πολίτες!! Όλοι έχουμε μερίδιο για το αποτέλεσμα!
Οι ευθύνες λοιπόν ανήκουν στο σύνολο της κοινωνίας που αντιμετώπισε τον πολεοδομικό σχεδιασμό με έλλειψη τόλμης και φαντασίας, με πνεύμα άρνησης και με μοναδικό γνώμονα το μικροσυμφέρον και το εφήμερο κέρδος εις βάρος του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής. Δεν προσέγγισε με ευαισθησία τη σημασία της εικόνας της πόλης και τη σημασία της στην ιστορική μνήμη και συνέχεια ενός τόπου. Μπρος στο πολύ χάθηκε η έννοια της κατοικίας και δημιουργήθηκε η πολυκατοικία! Στο πέρασμα της δεν έμεινε όρθιο τίποτα ή σχεδόν τίποτα.
Το πιο θλιβερό είναι το γεγονός ότι δεν έχουμε μάθει από τα λάθη μας. Δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμη και σήμερα ότι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να μη σεβόμαστε την κληρονομιά που μας έχει αφήσει αυτός ο τόπος. Δεν έχουμε κατανοήσει ότι πρέπει να διαφυλάξουμε τη μνήμη μας, όχι με λόγια αλλά με πράξεις. Τρανταχτό παράδειγμα το λεγόμενο «Καπνομάγαζο», ένα από τα τελευταία εναπομείναντα ιστορικά κτίρια της πόλης. Ένα χαρακτηρισμένο μνημείο που κουβαλάει την ιστορία της πόλης είναι ετοιμόρροπο, αφημένο στην τύχη του αλλά κυρίως λαβωμένο από την εγκληματική αμέλεια και τις άστοχες επιλογές όλων αυτών που ενεπλάκησαν στην αναστήλωση και επαναχρησιμοποίηση του.
Είναι χρέος όλων μας η διάσωση αυτού του κτιρίου. Αντ’ αυτού και διά των δημοτικών αντιπροσώπων μας, επιχειρείται με μη σύννομους και δόλιους τρόπους η κατεδάφιση του. Επιχειρείται ένα νέο έγκλημα μπρος σε ένα κλίμα έντονης αδιαφορίας από τους πολίτες. Οι ελάχιστοι που αντιδράσανε και ταχθήκανε με σθένος και με ανιδιοτέλεια κατά της κατεδάφισης του, φαντάζουν μόνοι μπρος σε μια κοινωνία που έχει χάσει τα αντανακλαστικά της. Που παρακολουθεί με ένα άβουλο βλέμμα να υποθηκεύεται η ίδια της η ταυτότητα. Το ατομικό συμφέρον φαίνεται για μια ακόμη φορά να υπερισχύει μπρος στην συλλογική ακινησία!
Θλίβομαι πραγματικά, όταν ακούω φωναστούντες πολιτευτές και τοπικούς παράγοντες που το κύριο στοιχείο που τους χαρακτηρίζει είναι η αυταρέσκεια και η γνώση τους επί παντός επιστητού, να εμμένουν σε λογικές οικονομοτεχνικής φύσεως. Είναι ιδιαίτερα υποτιμητικό να αναλύεται η σπουδαιότητα ενός χαρακτηρισμένου μνημείου πολιτιστικής κληρονομιάς με όρους της αγοράς και λογιστικές εκτιμήσεις κόστους - οφέλους. Ευτυχώς που ορισμένοι σε αυτό τον τόπο κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Το κτίριο έχει χαρακτηριστεί ως νεότερο μνημείο και η τύχη του πλέον ορίζεται από τις υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού που ως κύριο σκοπό έχουν την διάσωση του. Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα γίνει στο τέλος.
Τόπος χωρίς ιστορική μνήμη δεν έχει ιστορικό μέλλον…
εκτός και αν μας αρκεί το παρόν …
Ο Α. Τρίτσης έλεγε ότι όταν κοιτάς μια πόλη από ψηλά αντιλαμβάνεσαι αν βρίσκεσαι σε μια ανεπτυγμένη ή σε μια αναπτυσσόμενη χώρα. Κι αυτό γιατί η δομή των πόλεων αντανακλά την κοινωνική, την πολιτισμική και την πολιτική ταυτότητα της κοινωνίας και των πολιτών. Ας κάνουμε πράξη την προτροπή του και ας κοιτάξουμε όλοι την πόλη μας από ψηλά. Ας αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες για το αποτέλεσμα. Και έχουμε όλοι ευθύνες. Δεν αρκούν μόνο οι κακές Δημοτικές Αρχές για το έγκλημα που έχει συντελέσει το κέρδος της οικοδομικής δραστηριότητας στην πόλη μας. Πρέπει πάνω από όλα να είμαστε όλοι κακοί πολίτες!! Όλοι έχουμε μερίδιο για το αποτέλεσμα!
Οι ευθύνες λοιπόν ανήκουν στο σύνολο της κοινωνίας που αντιμετώπισε τον πολεοδομικό σχεδιασμό με έλλειψη τόλμης και φαντασίας, με πνεύμα άρνησης και με μοναδικό γνώμονα το μικροσυμφέρον και το εφήμερο κέρδος εις βάρος του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής. Δεν προσέγγισε με ευαισθησία τη σημασία της εικόνας της πόλης και τη σημασία της στην ιστορική μνήμη και συνέχεια ενός τόπου. Μπρος στο πολύ χάθηκε η έννοια της κατοικίας και δημιουργήθηκε η πολυκατοικία! Στο πέρασμα της δεν έμεινε όρθιο τίποτα ή σχεδόν τίποτα.
Το πιο θλιβερό είναι το γεγονός ότι δεν έχουμε μάθει από τα λάθη μας. Δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμη και σήμερα ότι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να μη σεβόμαστε την κληρονομιά που μας έχει αφήσει αυτός ο τόπος. Δεν έχουμε κατανοήσει ότι πρέπει να διαφυλάξουμε τη μνήμη μας, όχι με λόγια αλλά με πράξεις. Τρανταχτό παράδειγμα το λεγόμενο «Καπνομάγαζο», ένα από τα τελευταία εναπομείναντα ιστορικά κτίρια της πόλης. Ένα χαρακτηρισμένο μνημείο που κουβαλάει την ιστορία της πόλης είναι ετοιμόρροπο, αφημένο στην τύχη του αλλά κυρίως λαβωμένο από την εγκληματική αμέλεια και τις άστοχες επιλογές όλων αυτών που ενεπλάκησαν στην αναστήλωση και επαναχρησιμοποίηση του.
Είναι χρέος όλων μας η διάσωση αυτού του κτιρίου. Αντ’ αυτού και διά των δημοτικών αντιπροσώπων μας, επιχειρείται με μη σύννομους και δόλιους τρόπους η κατεδάφιση του. Επιχειρείται ένα νέο έγκλημα μπρος σε ένα κλίμα έντονης αδιαφορίας από τους πολίτες. Οι ελάχιστοι που αντιδράσανε και ταχθήκανε με σθένος και με ανιδιοτέλεια κατά της κατεδάφισης του, φαντάζουν μόνοι μπρος σε μια κοινωνία που έχει χάσει τα αντανακλαστικά της. Που παρακολουθεί με ένα άβουλο βλέμμα να υποθηκεύεται η ίδια της η ταυτότητα. Το ατομικό συμφέρον φαίνεται για μια ακόμη φορά να υπερισχύει μπρος στην συλλογική ακινησία!
Θλίβομαι πραγματικά, όταν ακούω φωναστούντες πολιτευτές και τοπικούς παράγοντες που το κύριο στοιχείο που τους χαρακτηρίζει είναι η αυταρέσκεια και η γνώση τους επί παντός επιστητού, να εμμένουν σε λογικές οικονομοτεχνικής φύσεως. Είναι ιδιαίτερα υποτιμητικό να αναλύεται η σπουδαιότητα ενός χαρακτηρισμένου μνημείου πολιτιστικής κληρονομιάς με όρους της αγοράς και λογιστικές εκτιμήσεις κόστους - οφέλους. Ευτυχώς που ορισμένοι σε αυτό τον τόπο κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Το κτίριο έχει χαρακτηριστεί ως νεότερο μνημείο και η τύχη του πλέον ορίζεται από τις υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού που ως κύριο σκοπό έχουν την διάσωση του. Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα γίνει στο τέλος.
Τόπος χωρίς ιστορική μνήμη δεν έχει ιστορικό μέλλον…
εκτός και αν μας αρκεί το παρόν …
2 σχόλια:
εύγε νέε μου... να σε δω και στην πρωτοβουλία καμιά φορά!!!
Η ευαίσθητη πλευρά ενός τεχνοκράτη είναι η ελπίδα μας για την πορεία στο μέλλον.
Δημοσίευση σχολίου